Saga - 1979, Page 165

MIÐSTÖÐVAR STÆRSTU BYGGÐA 155
Lund í Lundarreykjadal) og- e.t.v. einnig goða í Keykholti
Um stjórn staðarins. Var hér því vafalaust um að ræða öra
bróun í átt til miðstýringar og eðlilegt að héraðshöfðingj-
ar vildu ekki missa staðinn í hendur biskups.
Mikilvægt var að kirkju væri vel við haldið og viðhaid
búða á þingstað hefur e.t.v. einnig verið í verkahring
staðarhaldara í Stafholti. Kjörið var líklega að fá farmönn-
llm (hásetum) vistir í Stafholti og á bæjum sem Staf-
holtskirkja átti í nánd við höfnina. Uppsátur munu ekki
hafa verið sem heppilegust á Hvítárvöllum vestan ár sök-
llm flóðahættu en vel fallið til uppsáturs á jörð Stafholts,
Svarfhóli, þar sem heita Naustabrekkur (Jósef Björnsson
1954, 54—55.10) Uppsetning skipa, geymsla reiða og varn-
mgs mun einkum hafa komið til kasta staðarhaldara í Staf-
holti.
Eyjólfi fataðist í staðarstjórn, líklega vegna harðinda
Um 1200 (Bps I, 286). Þá var dýrtíð 0g kaupmenn líklega
örfiðir viðureignar (JJóh I, 381—382).
Snorri Sturluson í St-afholti. Snorri Sturluson fékk auð-
ugvar konu, Herdísar Bessadóttur á Borg á Mýrum og tók
f*ar við búi er Bessi lést árið 1202 (Isl Ann). Snorra mun
hvorki hafa líkað bústaður sinn né kvonfang. Þórður í
pörðum, móðurbróðir hans, virðist hafa viljað efla hag
lans og gaf honum „hálft Lundarmannagoðorð við sig“ en
hona Þórðar, Snælaug Högnadóttir í Bæ, beitti sér fyrir
Því að Eyjólfur seldi staðarforráð í Stafholti í hendur
Snorra. Um þær mundir (1205—1207?) átti Snorri börn
) Jósef ritar vegna frásagnar Fóstbræðrasögu um skipahöfn í
1 orourá m.a. eftirfarandi: „má benda á að uppsátur það muni hafa
yerið í svonefndum Naustabrekkum sem er eini góði uppsáturstaður-
lnn hér við ána ... Sést þar fyrir rústum af ævafornum skips-
°fum, einu eða tveimur; þar er skjólasamt og auðvelt að setja skip
fyrir öll flóðamörk“. Seleyri stendur upp úr á flóðum en óvíst
p, að hentugt hafi verið að setja skip upp þar til vetrargeymslu.
°stbræðrasaga nefnir Þorgeirshróf og er ekki vitað hvar það var
Þangt í 1f VI, 130; tilgáta í HÞ 1972, 128—130, sbr. 122—124).