SunnudagsMogginn - 11.09.2011, Blaðsíða 27

11. september 2011 27
heimsóknina í flóttamannabúðirnar.
Flóttamannahjálp Sameinuðu þjóð-
anna (UNHCR) stendur fyrir átaki um
þessar mundir til að vekja athygli á
vanda ríkisfangslauss fólks en um 12
milljónir manna eiga við þennan vanda
að stríða. Stundum gerist þetta vegna
þess að fólk lendir einhvern veginn
milli kerfa og í öðrum tilvikum á þetta
við heilu hópana eins og Palestínufólkið
í Írak.
„Það að hægt sé að vera ríkisfangslaus
er, held ég, mörgum hér á landi fram-
andi. Fólki finnst það óhugsandi, rétt
eins og að vera ekki með nafn.“
Þáttur gamla heimabæjarins
Sigríður er fædd á Akranesi, hinum nýja
heimabæ kvennanna, árið 1979. Hún
bjó á Skaganum þangað til um tvítugt
en þá flutti hún til Reykjavíkur. Þessi
sameiginlegi veruleiki hennar og flótta-
kvennanna styrkti ennfremur samband
þeirra.
„Við höfðum strax einhvern sameig-
inlegan veruleika. Ég gekk í sama skóla
og börnin þeirra, ég verslaði í Einarsbúð
og þekkti allar þessar götur sem þær
bjuggu við og þekkti líka fólkið sem var
að vinna með þeim. Það var eitt af því
sem var svo skemmtilegt í upphafi, að
sjá þær í mínu gamla umhverfi.“
Hún er líka stolt af því hversu vel þær
tali um Akranes. „Þeim finnst mjög
margir hafa tekið svo vel á móti þeim.
Sem gamall Skagamaður kitlar það auð-
vitað egóið mitt að heyra þær tala svona
hlýlega um bæinn. Það hefur verið mjög
gaman að vera svona mikið uppi á
Skaga síðustu þrjú árin. Bærinn hefur
breyst mikið síðan ég bjó þar og hefur
stækkað mikið. Ég er þakklát fyrir að
hafa endurnýjað kynni mín við Akranes
í gegnum svona skemmtilegt verkefni.“
Örlög að skrifa þessa bók
Sigríður lauk BA-prófi í heimspeki með
mannfræði sem aukagrein frá Háskóla
Íslands. Hún tók síðan meistarapróf í
þróunar- og átakafræðum frá Univers-
ity of East Anglia í Bretlandi árið 2007.
„Ég skrifaði meistararitgerðina mína
með áherslu á Írak. Eftir það vissi ég að
mig langaði að snerta á þessari innrás
með einhvers slags skrifum og hafði
áhuga á að skoða flóttamannastrauminn
frá Írak. Mig langaði líka að fara í ferða-
lag til Palestínu,“ segir hún en ári síðar
voru komnar konur til gamla heima-
bæjarins hennar sem sameinuðu þetta,
Palestínu og flóttamannastrauminn frá
Írak. Það hljómar því alveg eins og Sig-
ríður hafi hreinlega átt að skrifa þessa
bók. „Já, það má segja að frá fyrstu
stundu þótti mér þetta mjög áhuga-
vert.“
Sigríður hefur líka ferðast mikið og er
vön á framandi slóðum, ef svo má segja.
Hún starfaði sem blaðamaður og hefur
bæði skrifað um mörg lönd og ferðast
víða eins og til Súdan, Afganistan,
Íraks, Sýrlands, Rúanda, Indlands, Eþí-
ópíu, Úganda, Bosníu og Myanmar
(Búrma).
Góð ráð frá mömmu
Hún er því vön skrifum en þetta er
fyrsta bók hennar. Móðir hennar er
hinsvegar þekktur rithöfundur, Kristín
Steinsdóttir. Því vaknar sú spurning
hvort hún hafi ekki fengið góð ráð frá
mömmu við skrifin? „Við unnum að
hluta til saman þegar hún var að skrifa
sína bók sem kom út í fyrra [verðlauna-
bókin Ljósa]. Við fórum saman nokkr-
um sinnum út úr bænum í vinnuferðir.
Við vinnum vel hlið við hlið. Hún
kenndi mér að vinna að ritstörfunum í
mikilli rútínu. Við vöknuðum snemma
og settumst strax við tölvuna. Við fór-
um í göngutúra og borðuðum vel. Ég
uppgötvaði það að ég er afkastamest á
morgnana eins og móðir mín! Tímabilið
fram að hádegi er mér langmikilvægast
í skapandi skrifum. Þá reyndi ég alfarið
að skrifa, ekki að rannsaka, hringja í
fólk, taka viðtöl eða svara tölvupóstum.
En ég áttaði mig ekki á þessu fyrr en
eftir svona ár af þessari vinnu,“ segir
hún og útskýrir að hún hafi reynt að
halda þessari rútínu sem hún lærði af
móður sinni á meðan á skrifunum stóð.
„Ég verð að viðurkenna að það var
erfitt að skrifa þessa bók. Það var erfitt
að ákveða hvernig ég ætlaði að taka á
þessu, hvernig ég gæti tekið hlut sem er
ákaflega flókinn og reynt að gera hann
einfaldan og skiljanlegan. Og segja bara
það sem mér finnst skipta máli en ekki
allt hitt. Mamma hefur líka alltaf bent
mér á að minna er oft meira.“
Sigríður er þakklát flóttakonunum
fyrir þolinmæðina og segir þær hafa
sýnt sér einstaka hlýju og vinsemd. Það
var því stór stund þegar hún afhenti
þeim fyrstu eintökin af bókinni í vik-
unni. „Ef það er einhver stund sem ég
var búin að bíða eftir þá var það þessi
stund, að sýna þeim bókina þeirra.“
Akraneskaupstaður og Forlagið blása til
hátíðar í bænum í samvinnu við flóttakon-
urnar á Akranesi þriðjudaginn 13. sept-
ember, útgáfudag bókarinnar. Jafnframt er
haldið upp á að nú eru þrjú ár liðin frá komu
hópsins til landsins. Veislan verður í Garða-
kaffi í Safnaskálanum á milli klukkan 17 og
19. Boðið verður upp á arabískan mat, upp-
lestur, söng, ljósmyndir verða til sýnis og
sömuleiðis útsaumur og óvæntir hlutir frá
Palestínu.
Fundaröð í HÍ
Í tilefni af útgáfu bókarinnar stendur Al-
þjóðamálastofnun Háskóla Íslands að
fundaröð um málefni flóttamanna og stöð-
una í Mið-Austurlöndum.
Fundirnir verða alls fjórir og fara fram í
Odda í stofu 101 á miðvikudögum á milli
12.25 og 13.20.
Sá fyrsti verður haldinn næstkomandi
miðvikudag. Lína Mazar talar um dvöl sína í
Al Waleed-flóttamannabúðunum og þá seg-
ir höfundurinn frá bókinni. Fundarstjóri er
Auður Jónsdóttir rithöfundur og yfirskrift
fundarins er: „Hvernig er að búa í tjaldi í
flóttamannabúðum í 50 stiga hita?“
Útgáfuhátíð
á Akranesi
’
Hvernig er að vera í Íraksstríði? Hvernig er að
búa í flóttamannabúðum? Mér fannst áhuga-
vert að taka mjög framandi reynslu og reyna að
færa hana eins nálægt lesendunum ég gat.