Morgunblaðið - 15.05.2010, Side 37

Minningar 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MAÍ 2010
Langt fyrir aldur fram er frændi
okkar, Sigþór Ægisson, látinn. Af
æðruleysi barðist hann við illvígan
sjúkdóm en að lokum gafst þreyttur
líkaminn upp og játaði sig sigraðan.
Til hinsta dags bar Sigþór sig vel,
gerði lítið úr eigin veikindum og
hafði frekar áhyggjur af líðan sinna
nánustu en sinni eigin.
Ekki eru nema tæplega 35 ár síð-
an 16 ára gömul móðursystir okkar
og síðhærður gáskafullur kærasti
hennar komu suður til þess að koma
frumburði sínum í heiminn. Guð-
björg var þá enn búsett á Selhóln-
um og Ægir var á vertíð fyrir vest-
an, kannski ekki kjöraðstæður til
barneigna. Sigþór fékk þó gott upp-
eldi og skorti ekkert í uppvexti sín-
um enda hafa foreldrar hans spilað
vel úr sínu og reynst börnunum
góðar fyrirmyndir. Sigþór var góð
blanda foreldra sinna, bjó yfir
reglusemi, dugnaði og ákveðni móð-
ur sinnar sem og glaðlyndi, glettni
og útsjónarsemi föður síns.
Sigþór fór snemma á sjó, byrjaði
sem messagutti og þótti duglegur.
Gellaði hausa af miklum móð og
náði sér í góðan aukapening á þann
hátt, var ákafinn og dugnaðurinn
slíkur að orð fór af. Sjómennskan
varð þó ekki ævistarf Sigþórs, hann
átti við bakveikindi að stríða og
varð þar með að hætta á sjónum.
Sterkir einstaklingar nýta það
sem miður fer í lífi þeirra sér til
framdráttar. Við lok sjómannsferils
síns lagðist Sigþór ekki í kör heldur
ákvað hann að lifa lífinu, halda út í
heim og láta reyna á það hvort hann
gæti ekki framfleytt sér með fyr-
irsætustörfum. Hversu langt hann
náði upp metorðastigann í fyrir-
sætugeiranum er matsatriði en
flestir gætu sennilega sætt sig við
fyrirsætustörf í Mílanó, Tókýó og
Brasilíu í stað þess að greiða þorsk
úr netum í Brúninni eða á Flák-
anum.
Áralöng útivera þroskar menn,
Sigþór bar þess greinileg merki að
hann hafði tileinkað sér nýja siði og
ræktað með sér aðra eiginleika en
þá sem gjarnan tíðkast í hörðu og
karlmannlegu veiðimannasam-
félagi. Þegar menn því til viðbótar
rækta líkama sinn og búa yfir með-
fæddri líkamlegri fegurð, þá er nið-
urstaðan einfaldlega sú að viðkom-
andi verður mjög viðkunnanlegur
og aðlaðandi einstaklingur.
Síðla árs 2008 gekk Sigþór í
hjónaband með Karinu Caetano
Fugita. Ekki fór á milli mála að þau
tvö áttu vel saman og greinilegt var
að þau voru hamingjusamt par sem
ætlaði að njóta lífsins saman.
Síðustu samverustundir okkar
systkinanna með Sigþóri og Karinu
voru í skötuveislu á Laufásnum sl.
Þorláksmessu. Þar stóðu þau hjón-
in sig prýðilega og tóku hressilega á
vel kæstri skötunni. Sigþórs verður
sárt saknað í skötuveislum framtíð-
arinnar, en missir okkar eru smá-
munir einir miðað við þá raun sem
Karina, Guðbjörg, Ægir og Agnes
ganga í gegnum. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur sendum við til
ykkar.
Lífið getur verið grimmur fjandi,
það er alls ekkert náttúrulögmál að
við mannfólkið búum við farsæld og
langlífi. Leggjum við því til að við
heiðrum minningu Sigþórs Ægis-
sonar með því að gera það besta úr
því sem okkur er gefið og að lifa líf-
inu á meðan á því stendur. Það
gerði hann.
Sigurbjörg, Ársæll K. og
Magnús Ársælsbörn.
Mín fyrstu kynni af Sigþóri voru
haustið 1998, þegar við báðir tókum
þátt í „sætukeppni stráka“. Þá
strax tók ég eftir hversu heilsteypt-
ur, einlægur og vel gefinn hann var
og tókst með okkur mikill vinskap-
ur. Við fluttumst báðir út um svipað
leyti, Sigþór til Bandaríkjanna og
ég til Danmerkur. Í Bandaríkjun-
um starfaði Sigþór við módelstörf
og heimsótti ég hann þangað ári
síðar. Það var ekki að sjá að mód-
elstörfin hefðu stigið honum til höf-
uðs, eins og hjá svo mörgum, hann
var enn þessi hlýi og elskulegi vinur
sem hann hafði alltaf verið og var
allt til enda. Ég varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að fá að fylgjast með
ferli hans. Sýndi hann mér alltaf
ljósmyndamöppuna sína og sagði
hann mér hver ljósmyndarinn væri
og hverja aðra hann hefði ljós-
myndað og hvernig best væri að
raða upp í möppuna. En oftast þeg-
ar við ræddum saman vorum við
frekar á andlegu nótunum, ræddum
um gildi mannlegrar hegðunar, það
góða í samferðamönnum okkar og
hvað við gætum gert til að verða
enn betri menn. Eftir 11. septem-
ber 2001 þegar tvíburaturnarnir í
New York hrundu var Sigþór bú-
settur í borginni. Ég hafði miklar
áhyggjur af honum og eftir að hafa
reynt mikið að ná sambandi við
hann og foreldra hans, birtist hann
á tröppunum hjá mér í Kaupmanna-
höfn. Svona allt í einu og sagði að
sér hefði fundist að hann yrði að
hitta mig. Seinna um kvöldið tók
hann upp gítar, sem ég var að læra
á, og byrjaði að spila eins og enginn
væri morgundagurinn. Ég man að
ég hugsaði, meðan hver slagarinn á
fætur öðrum hljómaði úr gítarnum,
hvernig þessir hæfileikar hefðu áð-
ur framhjá mér farið. En svona var
Sigþór, ekkert að flagga neinu eða
þykjast betri en hver annar. Ég vil
meina að þessi gítarstund hafi verið
ein okkar besta stund saman.
Eftir að Sigþór fluttist til Japans,
urðu samverustundir okkar færri,
en við héldum alltaf sambandi og
þegar við hittumst var eins og við
hefðum síðast hist í gær. Þegar Sig-
þór gifti sig, í Brasilíu, komst ég því
miður ekki til að samgleðjast þeim.
En í huganum upplifði ég atburðinn
og var með þeim í anda. Á stuttri
ævi upplifði Sigþór meira en margir
aðrir ná að upplifa á langri ævi,
ferðaðist mikið um heiminn og naut
lífsins. Á ferðalögum hans er ég
fullviss um að einlægni hans hafi
heillað alla. Sigþór var baráttumað-
ur, sem best kom í ljós í veikindum
hans. Þegar hann sagði mér frá
þeim ætlaði ég svo sannarlega að
blása honum jákvæðni í brjóst en
Sigþór var þá þegar búinn að gera
upp hug sinn, hann ætlaði að berj-
ast og það gerði hann svo sannar-
lega. Það var ekki ég sem var klett-
ur, eins og hann kallaði mig alltaf,
Jonni „rock“, nú sé ég að það var
hann sem var kletturinn.
Um leið og ég kveð kæran vin
hugsa ég til þess hve þakklátur ég
er fyrir allar okkar stundir saman
og hve mikið ég sakna hans. Sigþór
lifði ekki lengi, en lifði lífinu lifandi.
Ég sendi Karinu, foreldrum, systr-
um og öðrum í fjölskyldu Sigþórs
mínar einlægustu samúðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng mun lifa
áfram.
Jón Pétur Guðmundsson
(Jonni rock).
Elskulegi Sigþór. Minningin um
góðan og yndislegan vin mun lifa í
hjörtum okkar. Við kveðjum þig
með þessu fallega ljóði:
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Takk fyrir allt elsku vinur,
Þorsteinn og Ingibjörg Kristín.
Það er stundum sagt að þeir sem
guðirnir elska deyi ungir. Sá annars
ágæti frasi er ekki merkilegur
plástur á þau djúpu sár sem hin
fallvalta veröld hefur upp á að
bjóða.
Ég kynntist Sigþóri Ægissyni á
uppvaxtarárum mínum í Ólafsvík.
Hann var lífsglaður og skemmtileg-
ur, hlýr og aðlaðandi strákur sem
var vinsæll að eðlisfari og kunni vel
með þær vinsældir að fara. Af hon-
um stafaði þokki sem sæmt hefði
hvaða ævintýraprinsi sem er. Sig-
þór var metnaðarfullur og í raun
fæddur sigurvegari. Hann náði
langt í lífinu, öðlaðist frægð og
frama, elskaði og var elskaður, og
kom þessi árangur hans mér ekki á
óvart, né neinum sem þekkti til Sig-
þórs og vissi hvaða mann hann hafði
að geyma.
Ég samgladdist ávallt Sigþóri
þegar ég frétti af velgengni hans,
því hann átti allt gott skilið, og ég
grét þegar ég heyrði af ótímabæru
andláti hans.
Við Ægir, pabbi hans, unnum
saman um tíma og þar kynntist ég
öðrum öðlingi. Það var augljóst
hvaðan Sigþór fékk hlýjuna og sitt
góða geð; þessi tindrandi, glettnu
augu.
Elsku Ægir minn. Um leið og ég
votta þér og fjölskyldu Sigþórs
heitins mína dýpstu samúð vona ég
að þú og þínir nánustu finni frið og
sátt í heimi sem oft á tíðum býður
upp á fátt annað er óréttlæti og
hörmungar.
Guð blessi ykkur öll.
Stefán Máni Sigþórsson.
Það er þyngra en tárum taki að
skrifa eftirmæli um unga og fagra
manneskju eins og þig Sigþór minn.
Orð eru einskis megnug til að lýsa
sorginni við fráfall þitt og þau
megna heldur ekki að hugga þá sem
þín sakna. Þú varst um margt ein-
stakur og hugrakkur maður og ég
hef fáa hitt sem höfðu viðlíka út-
geislun og nærveru, sem gerðu það
að verkum að jafnvel þeim sem
kynntust þér rétt í svip fannst eins
og þú hefðir ávallt verið hluti af lífi
þeirra. Þú nýttir þinn tíma vel,
ferðaðist um allan heim, afrekaðir
hluti sem fáa dreymir um og lifðir
lífi sem við hin sjáum bara í bíó-
myndum. Þó varstu alla tíð jarð-
bundinn og mér fannst kannski eins
og þú nytir þín best heima á nesinu
í lopapeysu með gítarinn. Hugrekki
þitt í baráttunni við sjúkdóminn er
okkur sem eftir sitjum innblástur.
Ég þakka þér fyrir þann dýrmæta
tíma sem þú tókst frá til að vera
með okkur og kveðja.
Elsku Karina, Ægir, Guðbjörg,
Agnes, Linda og fjölskyldur, megi
allt gott verða ykkur styrkur í þess-
ari miklu sorg.
Ragnhildur Sigurðardóttir.
Sigþór, þín verður sárt saknað.
Ég man alltaf eftir þér frá tíma
okkar saman á Tjaldi 2, besti tími
sem ég hef átt úti á sjó. Við hinir
strákarnir alltaf að stríða hver öðr-
um en þú passaðir alltaf að þetta
færi ekki allt úr böndunum hjá okk-
ur, að ekki yrði gengið of langt.
Lífið er eins og sjórinn, stundum
gengur allt upp. Það koma smá-
brælur og aftur logn og sléttur sjór.
Þú sigldir þöndum seglum, stefndi
allt í metvertíð, þá skellur á stór-
sjór og seglin rifna eitt af öðru. En
þú hélst ótrauður áfram með miðið
sett á land. Því miður er ekki hægt
að yfirvinna allt með endalausri já-
kvæðni, glaðleika og lífsgleði. Ég er
ríkari fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér, þú lýstir upp allt, þar sem
þú komst. Takk fyrir samveruna.
Að lokum vil ég votta aðstand-
endum Sigþórs mína dýpstu samúð.
Guðmundur G. Símonarson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug og
samúð við andlát og útför föður míns, tengdaföður
og afa,
ÞORVALDAR GARÐARS KRISTJÁNSSONAR.
Elísabet I. Þorvaldsdóttir, Heimir Freyr Hálfdanarson,
Þorvaldur Garðar og Heimir Freyr.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
SIGURBJÖRG JÓHANNA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Grund, dvalar- og hjúkrunarheimili,
áður Hofsvallagötu 21,
Reykjavík,
lést á Grund laugardaginn 8. maí.
Hún verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 18. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja minnast
hennar er bent á Grund, dvalar- og hjúkrunarheimili, og Hvítabandið
en minningakort þess fást í Kirkjuhúsinu.
Gunnar Sigurður Konráðsson, Agnes Magnúsdóttir,
Óskar Konráðsson, Jóhanna Jónasdóttir,
Haukur Konráðsson, Ólafía Jónatansdóttir,
Kjartan Konráðsson, Margrét Björnsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarþel við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
INGIBJARGAR HARALDSDÓTTUR,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum.
Hrönn Þórðardóttir, Óli Þór Alfreðsson,
Hanna Þórðardóttir, Gísli Valtýsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum sem auðsýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför ástkærrar dóttur minnar og tengdasonar,
foreldra okkar, tengdaforeldra, afa, ömmu, langafa og langömmu,
HAUKS HAFSTEINS GÍSLASONAR
rakara
og
HÖNNU ÞÓRÖNNU SAMÚELSDÓTTUR
húsmóður,
Garðavík 3, Borgarnesi.
Sérstakar þakkir sendum við öllu því góða starfsfólki á Sjúkrahúsi
Akraness, sem annaðist þau í veikindum þeirra.
Margrét Hannesdóttir,
Bryndís G. Hauksdóttir Hauth, Ólafur G. Gunnarsson,
Ellý Hauksdóttir Hauth, Jón Viðar Gunnarsson,
Gísli Friðrik Hauksson, Ragnheiður K. Óladóttir,
Samúel Smári Hreggviðsson, Sigríður Kr. Jóhannsdóttir,
Ólafur Magnús Hreggviðsson,
Guðgeir Veigar Hreggviðsson, Sigrún Gestsdóttir,
Margrét Dögg Hreggviðsdóttir, Hallgrímur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.