Saga - 2005, Page 190

188
ANNA KARLSDÓTTIR
Sýningin endar í hrærigraut muna á færibandi þar sem skila-
boðin eru leynt og ljóst að íslensk menning hafi orðið meira og
meira efnishyggjumiðuð neyslumenning. Þarna úir og grúir af
munum á borð við gömul myndbandstæki og sjónvarp í bland við
spilabox, stærðar drykkjarhorn og umbúðir utan um risalakkrís-
rúllur. Til að styðja við öll þessi býsn af propsi er kvikmynd undir
nafninu „Reflections of a century" varpað á vegg og aðrir fimm
sjónvarpsskjáir á veggnum fyrir ofan sýna myndbúta frá mismun-
andi skeiðum aldarinnar, sá nýjasti með beinni útsendingu frá Al-
þingi. Því er þannig komið vel til skila að á okkar tímum úreldist
gripir hratt, en jafnframt að líf fólks sé sveipað áreitum af alls kyns
toga sem birtast og blinda mönnum sýn eins og leifturlampi gerir
um stund. Allt er hverfult. Mér finnst uppsetningin skemmtileg og
frumleg. Það hefði þó verið hægt að taka myndir af ruslahaugum
til að styðja við og setja færibandið í víðara samhengi. Þaðan fá
fomleifafræðingar vissulega bestu vitneskjuna um lifnaðarhætti
genginna kynslóða. Plastupphluturinn við útgang sýningarinnar er
formfagur og hristir upp í hugmyndum um hefðir og er því góður
endir á áhugaverðri sýningu.
Skoðun hóps nemenda við HÍ
Um 20 nemar í námskeiðinu Svæði og menning, sem kennt er inn-
an landfræði og ferðamálafræði við Háskóla íslands, fengu það
hlutverk að ganga um safnið og semja síðan stutta greinargerð um
hughrif sín og svör við spurningunni um hvernig þeir héldu að
sýningin kæmi erlendum ferðamönnum fyrir sjónir. Almennt voru
nemarnir ánægðir með sýninguna, fannst hún forvitnileg og vel
vandað til hennar auk þess sem fjölbreytileiki hennar gæfi hverjum
og einum færi á að nálgast söguna út frá eigin löngun og áhuga.
Nokkrir nefndu að smæð safnsins í samanburði við hliðstæð
söfn erlendis myndi líklega vera það sem í fyrstu vekti athygli er-
lendra ferðamanna. Fleirum bar saman um að sýningin væri
smekkleg, einfaldleiki við framsetningu muna réði ríkjum og að
hún væri lærdómsrík. Einn nemandi velti fyrir sér af hverju sumt
væri varðveitt og sýnt og annað ekki. Fleiri töluðu um hversu sterkt
þeir upplifðu hve stutt væri síðan íslendingar fóru að njóta þæg-
inda og gæða miðað við sumar erlendar þjóðir og að erlendir ferða-
menn — frá Kína jafnt sem Frakklandi — myndu fá á tilfinninguna
hversu hröð þróunin eftir heimsstyrjöldina síðari hefði verið. Eins