Teningur - 01.05.1990, Qupperneq 24

22 / MYNDLIST
/ 7
£
r/
SA
f
s
MBT A
/A _ ■

mmm ÆBBBn ■
/
n
. /
li
Zi'p 7950, akrýl á pappír 48x62 sm.
haföi þunga undirstöðu og smíði
sem var komið fyrir á hliðinni sem var
látin hanga yfir gólfinu. Verkið var
lárétt, en samt með undirstöðu. Síðar
Iosaði ég mig alveg við undirstöðuna
en hafði verkið áfram í láréttri stöðu.
Síðan kemur röð verka sem ég
kalla nálar. Löng, sívalningslaga verk
sem liggja á gólfi. Efnislega séð taka
þær ekki mikið pláss, en þær hafa
sterk áhrif á rýmið sem er háð því
hvernig þær eru staðsettar. Á sýningu
hjá Birgi Andréssyni setti ég þær
nálægt veggnum, svo þær væru óvirk-
ar. Á síðustu sýningunni í Nýlista-
safninu varð ég að setja þær út á mitt
gólfið því aðrir voru með myndir á
veggjunum, og þær ríktu yfir rýminu.
Þrátt fyrir hlutfallslega hógværa stærð
þeirra, var umfang þeirra stórt.
Samhengi þeirra er innihaldið, sem
gerir það að verkum að þær eru miklu
háðari umhverfi en eldri verkin.
- Gerist það aldrei hjá þér að rýmið
er hreinlega kveikjan að verkinu,
formar verkið og ákvarðar efni þess?
Hvað ákvarðar form verkanna?
Hvernig færðu hugmyndir?
- Árið 1980 gerði ég verk hér á ís-
landi sem nefndist: „Tidal Sculpture“
„Flóð og fjara“. Þetta var skúlptúr
sem breyttist frá láréttri stöðu yfir í
lóðrétta og síðan aftur í lárétta, og
svona fram og til baka. Þetta verk
hefur í seinni tíð sífellt orðið mér
mikilvægara. Það var gert milli lands
og lítils hólma á stað þar sem fjaraði
þegar útfall var. Það var staðurinn
sem kveikti hugmyndina. Það var
staðurinn sem ákvarðaði verkið og
öfugt.
I svari mínu um breytingarnar frá
aðskildum hlutum yfir í hluti sem
falla inní rými útskýrði ég hve nauð-
synlegt það er fyrir mig að rýmið sem
ég sýni í sé hluti af verkinu.
Verk geta bæði verið gerð sérstak-
lega með ákveðið rými í huga eða
felld að því, en rými er aldrei bara
ílát fyrir verk.
- Af hverju er það tilhneiging hjá
þér að gera röð verka í stað stakra
verka og hvernig tengjast hugmyndir
um kerfi list þinni í dag?
- Ég held ég hafi ekki tilhneigingu
til að gera röð verka. í raun er ég
næstum alltaf að gera það sama við
mismunandi kringumstæður. Með
þeirri reynslu sem ég hlýt af vinnu
minni breyti ég um leiðir til að nálgast
viðfangsefnið. Kjarninn er regla og
eining, og honum er náð með form-
gerð og hlutfalli. I eldri verkum
mínum notaði ég kerfi til formgerðar
til að ná fram reglu og einingu, en
það var skynjun þeirrar einingar sem
var á oddinum en ekki kerfið. Ég
hætti að nota kerfi, því þau endur-
spegla hugmynd æðri reglu byggða á
áætlun sem er utan verksins.
Hugmyndir koma af reynslu,
stundarinnblæstri og sameinaðri fyrri
reynslu. Lýsing reynslunnar er miklu