Birtingur - 01.07.1955, Síða 40

í sumar komu upp undarlegar hugmyndir
hjá þeim sem ráða útvarpsefni um heppileg
vinnubrögð í ímyndaðri keppni við skrílradíó
sem rekið er af ameríkönum í Keflavík
fyrir hermenn og annað fólk sem ætla má
sokkið sé djúpt. Þeir tóku upp á því að leigja
sér ungan Heimdelling til að flytja lánsog-
leiguefni úr því ameríska útvarpi í Keflavík,
kannski gefið, snúa því á eitthvert afbrigði
íslenzku og lesa svo fjálgur og sperrtur af
ríkri innlifun endalausan hryllinginn um morð
og aftur morð og enn morð.
Útvarpsforustan gekk um sigri hrósandi
og heyrði allstaðar óminn af þessu myrð-
lingahjali og hvarvetna voru börn sem ekki
þorðu að fara fótmál fylgdarlaust af ótta
sem þessi faraldur hafði vakið og fullorðnir
fóru að slakna í framan af heilatregðu sem
þetta byrlaði. Sjá mikil er dýrðin mín, sagði
útvarpsforystan: þetta hefur fallið í góðan
jarðveg, hefur ekki þjóðin hlustað? Og vet-
urinn heldur innreið sína með horuðum
hengdum köttum sem hafa verið festir upp
í luktarstaura af næmum börnum sem út-
varpið hefur beint á frægðarbraut hins mikla
Gregorys.
Fjarri sé mér að taka undir kellingaskrekk-
inn út af þessu með f jálgu hjali um kristilega
siðu. Mér þykir óhugnanlegt að vita um
lítilþægð hlustenda að láta þetta gott heita.
Og sá smekkur sem gat sætt sig við lagstúf-
inn sem leikinn var á undan hryðjuverka-
króníkunni á hverju kvöldi, hann ætti að
valda heilbrigðiseftirlitinu þungum áhyggj-
um.
Óþarft ætti að vera að óska eftir því að
hinir snjöllu myndlistarþættir Björns Th.
Björnssonar verði áfram í vetur, það liggur
í augum uppi að við hljótum að fá meira að
heyra það efni sem er svo vinsælt af öllum
almenningi. Öðru máli gegnir um þáttinn
Bækur og menn í núverandi formi. Ég held
það væri skynsamleg háttvísi við hlustend-
ur að fá þáttinn öðrum manni sem kunni skil
á innihaldi bóka engu síður en umbúðum og
hafi tök á því að velja milli sjónarmiða.
Listrænt uppeldi í skólum landsins
Einn helzti þáttur skólastarfsins ætti að
vera að efla virðingu nemenda fyrir andleg-
um afrekum. Hér skulu nefnd nokkur dæmi
þess með hverjum hætti það hlutverk er rækt
í Menntaskólanum í Reykjavík. Þau eru val-
in af handahófi úr kennslubók í mannkyns-
sögu handa framhaldsskólum eftir yfirkenn-
arann herra Ólaf Hansson. Þessi bók hefur
verið kennd í meira en áratug.
Hér eru aðeins tekin dæmi af því sem
fjallað er um listamenn og engu sleppt sem
um þá er sagt sem hér eru nefndir nema
punktalína fylgi.
Talað er um rómantísku stefnuna í Frakk-
landi:
„Var Delacroix leiðtogi stefnunnar þar.
Hann var taugaveiklaður og fékkst við að
mála dauða og tortímingu“.
„Gericault málaði einkum tryllta hesta og
hafrót. Hann féll af baki ólmum hesti og beið
bana, rúmlega þrítugur að aldri.“
Um Degas er látið duga að segja að hann
hafi ásamt fleirum sótzt eftir „að mála hið
hversdagslega eða ljóta í náttúrunni t. d.
mýrarpolla (!), fúafen og öskuhauga eða
Ijótt og vanskapað fólk. Þetta var þó engan
veginn almennt.“
„Van Gogh var sonur hollensks prests, sem
fór til Frakklands. Fékkst hann við að mála
sólina, og eru sumar myndir hans eitt loga-
haf. Hann varð brjálaður og fyrirfór sér.
„Gauguin hneigðist að prímitívisma, yfirgaf
konu og börn og fór til Tahiti. Eru margar
myndir hans þaðan. Hann varð fyrir von-
38