Húsfreyjan - 01.09.1957, Síða 17

r
HÚSFREYJAN
óshar öllum lesendum sínum
gle&ilegra jóla
og
farsœls nýárs.
V_______________________________
krafa. Að vera húsmóðir á Staðarfelli,
stórri bújörð til sjós og lands og vinna
að margvíslegum umbótum í ræktun og
byggingum, var alveg nóg verkefni. En
þar sem skólinn stóð í 9 mánuði og ég
taldi mína skyldu þar fyrst og fremst, er
hætt við, að eitthvað hafi orðið að gjalda.
Og það tók á heilsu mína.
Þarna í skólanum var kennt, auk mat-
reiðslu og húshalds, handavinna: saumur,
hannyrðir, vélprjón og vefnaður.
Bóklegar námsgreinar: næringarefna-
fræði, heilsufræði, heilsuvernd, hjálp í
viðlögum, íslenzka, reikningur og upp-
eldisfræði (hún flutt í fyrirlestrum).
Garðyrkja og ostagerð einföld, auk þess
ýmiss konar geymsla á mat, mest niður-
suða.
Vorið 1931 sleppti ég búinu. Þá var
búið að breyta skólanum í Herdísarskóla.
En engin ný reglugerð kom þó, og var
skólinn starfræktur á sama hátt og fyrr,
og sama forstöðukona.
Þegar þarna var byrjað skólahald, voru
þar engar fastar samgöngur, hvorki á sjó
né landi. Lítið eitt lagaðist þetta, eftir að
bílfært varð að Staðarfelli. Samgöngu-
leysið olli miklum örðugleikum, bæði við
byggingar og aðdrætti alla, einnig fyrir
námsmeyjar. Títt var það að þótt skólinn
hefði fengið næga umsækjendur, komu
________________________________________J
þær ekki allar og þá var ekki hægt að
bæta í skörðin, þar sem engar voru ferðir.
En þetta hefur nú allt staðið til bóta.
Annað, sem var örðugt á þessu tíma-
bili, var kreppan. Stúlkur sóttu um skól-
ann, já, oftar en tvisvar þær sömu, en
komu ekki, af því að þær sáu sér það ekki
fært vegna peningaskorts.
Árið 1936 um haustið flutti ég frá
Staðarfelli. Heilsan var léleg og fór ég
þá til útlanda til að leita mér lækninga.
Um vorið voru komnar nægar umsóknir
fyrir næsta vetur. Ég tilkynnti strax að
prófi loknu kennslumálaráðherra burtför
mína og gat þess, að umsóknir væru
komnar nægar. En af einhverjum mér
óþekktum orsökum, var dregið með nýja
ráðstöfun, svo að flestar höfðu tekið um-
sókn sína aftur.
Vegna langvarandi heilsubrests fór ég
þá beint til útlanda og var örðugt að fá
meinabót, enda kennt mest um ofþreytu.
Eftir ársdvöl frá starfi tók ég að mér
að kenna nokkrum sinnum á námskeið-
um og einnig stofnsetti ég og starfrækti
1 vetur skólaeldhús í Flensborgarskólan-
um. En ég fann, að ég þoldi ekki að
kenna, svo þar hætti ég, þrátt fyrir ítrek-
aða ósk skólastjóra um að ég héldi þar
áfram með kennslu.
Sigurborg Kristjánsdóttir.
HÚSFREYJAN 17