Húsfreyjan - 01.09.1957, Blaðsíða 31

r
Heimilis þáttur
L__________j
Færid heimilisreikninga!
Hagstæður heimilisbúskapur er hornsteinn góðrar þjóðarafkomu.
Oft heyrist fólk ræða um það í áliyggju-
tón, að íslendingar séu skuldugir og að
þjóðarbúskapur okkar beri sig illa. Þó
virðast litlar ráðstafanir gerðar til úr-
bóta. Við höfum á síðustu árum búið við
bezta atlæti á marga lund. Ekki er hægt
að segja, að vöruskortur hafi verið hér
neinn, þótt stundum hafi ekki fengizt ein-
stakir hlutir, sem telja má til nauðsynja,
og oft hefði mátt óska heppilegri inn-
kaupa, t. d. á'búsáhöldum, vefnaðarvöru
og ýmsu öðru til heimilisnota. Stafar
þetta m. a. af skipulagsleysi á innflutn-
ingi. Ætla mætti, að hægt væri að fá hér
betra lag á, ef húsmæður ættu sinn full-
trúa meðal ráðamanna í innflutningsmál-
um, og hefði hann sérmenntun í vöru-
þekkingu og innkaupum til heimilisnota.
Meðan sumar nágrannaþjóðir okkar
hafa lagt hart að sér til að koma fjárhag
sínum á réttan kjöl eftir stríðið, hefur
fólk hér búið við betri lífskjör en nokkru
sinni áður, lætur fátt eða ekkert á móti
sér, en þjóðarbúið safnar skuldum er-
lendis í stórum stíl, sem gera þjóðina
smám saman ófrjálsa og háða skuldu-
nautunum.
Nýlega hefur fjármálaráðherrann lýst
ástandinu í fjármálum þannig, að það sem
mest einkenni ríkisbúskapinn nú á þessu
ári, sé fyrst og fremst stórkostleg lækkun
ríkisteknanna frá því í fyrra, og frá því
sem gert hafði verið ráð fyrir í byrjun
ársins.
Hver einstaklingur, hver húsmóðir veit,
hve alvarlegt ástand það er, þegar tekjur
heimilisins verða miklu minni en ætlað
hafði verið og minni en nauðsynleg gjöld
virðast vera. Heimilisbúskapur er aðeins
smækkuð mynd af þjóðarbúskapnum.
Hvert heimili landsins er sem mikilvægur
hlekkur í þjóðarbúskapnum. Ef vel væri
búið á sérhverju heimili, mætti ætla, að
þar væru traustir homsteinar góðrar af-
komu þjóðfélagsins.
Er því ekki tímabært fyrir húsmæður
landsins að gefa því náinn gaum, hvort
þær stýri heimili sínu með þá sparsemi
í huga sem sltyldi? Talið er, að um %
hlutar tekna heimilisins fari til kaupa á
fæði, klæðum, húsnæði, eldsneyti og öðru
til beinna heimilisgjalda, og allt þetta,
sem nemur stórkostlegum fjárupphæðum,
er að mestu leyti í höndum húsmæðranna
til ráðstöfunar. Væri ekki gott fyrir
hverja húsmóður að lita nú af kostgæfni
í eigin barm — er ég nægilega aðgætin
um hag heimilis míns og um leið þjóðar
minnar í heild? — Það er að nokkru leyti
á valdi húsmæðra landsins, hvernig inn-
kaupum til landsins er hagað, hversu góð-
ar vörur eru á markaðnum og hvernig
þjónusta verzlana og verzlunarfélaga við
viðskiptavinina er. Það ætti ekki að leyf-
ast verzlunum að bjóða húsmæðrum
hvaða vöru sem er, en þá er nauðsynlegt,
að þær standi fast á sínum hlut, láti
óspart í ljós óánægju sína og ennfremur
óskir til úrbóta.
Nú eru senn áramót framundan. Þá er
gott að gefa fyrirheit um nýjar fram-
kvæmdir. Það væri tilvalið fyrir ykkur,
húsmæður, að hefja nú reikningshald
heimilisútgjalda með nýju ári. Það þyrfti
HÚSFREYJAN 31