Húsfreyjan - 01.07.1965, Blaðsíða 9

greinum, sem þeim eru skyldastar. Á
finnsku er til málsháttur, sem segir: Hver
myndi lyfta skotti kattarins, ef hann gerði
það ekki sjálfur? Gæti það ekki átt við í
þessu samhengi?
Ebba Johnson er rektor við sænskan
kvennaskóla í Ábo í Finnlandi, kona á
miðjum aldri hávaxin og þýðleg.
Hvað er helzt frétta úr skólamálum í
Finnlandi?
Þar, sem annars staðar, er nú mikið
rætt um nauðsyn þess að endurskoða og
endurbæta fræðslukerfið og mikið er rætt
um það, hvort við eigum að stefna á sömu
braut og Svíar, að samræma allt skóla-
kerfið. Margir óttast, að það kunni að
verða of þungt í vöfum og ein mótbára,
sem ég hef heyrt og byggð er á reynslu
Svía er sú, að erfiðara sé að halda uppi
aga og reglum, ef kerfið er orðið svo bund-
ið, að ekki er t.d. hægt að víkja óæski-
legum nemendum úr skóla, ef þeir eiga
skilyrðislausan rétt til að vera í skólan-
um sína skyldunámstíð, hvað sem á geng-
ur.
Er ekki nokkurt valfrelsi milli náms-
greina eftir að komið er upp í miðskóla-
stigið?
Það er því miður lítið, þó nokkur mun-
ur sé snemma gerður á því, hvort nem-
endur ætla að taka stærðfræðigreinar eða
tungumál.
Finnar eru eins staddir meðal Norður-
landaþjóða og Islendingar, að þeir verða
að kunna erlend mál til að geta talað við
granna sína. Hve mörg tungumál eru
kennd í skólunum?
f sænsku skólunum er finnska skyldu-
námsgrein og sænska í finnsku skólunum.
Næst koma svo enska og þýzka og í flest-
um skólum má velja um hvort verður
aðal-málið. Verður þá að lesa það í sjö
ár fyrir stúdentspróf, en hitt málið, sem
næst gengur, er þá lesið í fimm ár. Velja
má milli latínu og frönsku.
Þér stýrið skóla, sem er eingöngu fyrir
stúlkur. Hvort álítið þér æskilegra að
hafa unglingana í sérskólum eða saman?
Ég kenndi áður við samskóla og fyrst
HÚSFREYJAN
eftir að ég kom að kvennaskólanum,
fannst mér þyngra fyrir fæti í sjálfri
kennslunni. Piltar eru yfirleitt fjörugri
nemendur og mér fannst eins og stúlkurn-
ar væru kyrrstæðari fyrst í stað í við-
horfi sínu til námsins. Nú finnst mér ég
sjá kosti og galla við báðar þessar teg-
undir skóla, en óneitanlega eru kostirnir
við sérskólana margir.
Teljið þér ástæðu til að velja stúlkum
annað námsefni en piltum?
Þau eiga að lifa í sama heimi og oft að
keppa um sams konar störf, svo það virð-
ist skynsamlegast að hin almenna undir-
stöðumenntun fyrir bæði kynin sé eins.
Það var sums staðar svo í finnskum
kvennaskólum — og er reyndar til enn
— að stúlkum var ætlað eitt námsár um-
fram piltana til stúdentsprófs, en það
hverfur að sjálfsögðu með einkaskólun-
um. Það virðist liggja í landi, að færri
stúlkur fari að jafnaði í háskólagreinar,
sem byggja á stærðfræði en þær, sem telj-
ast til húmanistískra fræða. Þær eru f jöl-
margar kennarar, næstum of margar.
Karlmennirnir virðast sækja meira í þær
greinar, sem leiða að betur launuðum
stöðum.
Þegar talað er um samræmingu skóla-
kerfisins, teljið þér, að það verði ungling-
um dreifbýlisins styrkur eða ekki?
Ég efast um að það komi að tilætluð-
um notum. Meira máli skiptir, að nógu
margar og góðar heimavistir séu til við
góða skóla, svo að sveitaæskan geti sótt
allar tegundir náms, sem landið hefur að
bjóða.
Á margt drápu þessir góðu gestir, sem
æskilegt hefði verið að mega spyrja nán-
ar um, ekki sízt varðandi tilhögun og
flokkun námsgreina í hinum fjölbreyttu
búsýsluskólum, sem sumar þeirra starfa
við. Til þess vannst enginn tími, en ég
kann þeim öllum beztu þakkir fyrir á-
nægjulega viðkynningu.
Sigríður Thorlacius.
7