Vera - 01.05.1989, Blaðsíða 7

þessi afbrot eru — um það er enginn
ágreiningur. Þar að auki veit ég hvað
ég er að tala um, því ég hef sjálf orðið
fyrir ofbeldi og þekki allar þær til-
finningar sem því fylgja. bað er
reynsla sem ég mun alltaf bera með
mér. Hins vegar held ég að minni þörf
fyrir hefnd hefði verið fullnægt ef
maðurinn hefði þurft að standa aug-
liti til auglitis við konur sem hefðu
upplifað það sama og ég og að hann
hefði neyðst til að tala við þær. Það
verður að dæma í þessum málum
áfram, en ég vil klippa á þau sjálf-
virku tengsl sem eru í dag á milli
dóms og fangelsisvistar. Ég held að
það gæti virkað hvetjandi á konur til
að kæra ef þessi tengsl væru úr sög-
unni og það hlýtur að vera jákvætt,
því þannig getum við betur sýnt fram
á umfang þessara afbrota."
Þú þekkir hlutverk fórnarlambs-
ins og í ritgerð þinni fjallar þú í
ríkum mœli um stöðu þess. Getur
þú í stuttu máli gert grein fyrir
helstu breytingum sem þú vilt
sjá?
„í dag kemur allt of oft fyrir að sjálfur
verknaðurinn sé ekki miðdepill rétt-
arhalda, heldur hegðun og fyrrver-
andi líf kvennanna sem verða fyrir of-
beldinu. bannig sjáum við að fórnar-
lömbin eru flokkuð eftir verðleikum
og við vitum að vændiskonum geng-
ur mun verr að ná fram rétti sínum en
konurn með svokallað óflekkað
mannorð. Ég vil því með öllu banna
að kynlíf og lífsmunstur kvenna sé
notað við meðferð mála. Jafnframt er
það margt í sambandi við hugtakið
samþykki sem ég vil breyta. Að auki
þarf að breyta skaðabótakerfinu. Þó
peningar geti ekki grætt þau sár sem
konur hafa hlotið, þurfa þær á þeim
að halda til að byggja upp nýtt líf.
Sjálft hugtakið skaðabætur þarf einn-
ig að endurskoða og tengslin milli
þeirra og kærunnar. Ég tel að aðrir
hópar en þeir sem í dag koma við
sögu séu betur til þess fallnir að rneta
skaða, svo sem hjúkrunarfólk, sál-
fræðingar, konur úr ýmsum stuðn-
ingshópum og svo framvegis. Ef við
svo lítum á allar mínar tillögur í sam-
hengi má sjá að hægt væri að nota þá
peninga sem losna með því að hætta
að nota fangelsi til að byggja upp
raunhæfa hjálp til handa fórnarlambi
og afbrotamanni.“
„Ég vil meö öllu
banna aö kynlíf og
lífsmunstur kvenna
sé nofað við
meðferð móla. Að
auki þarf að breyfa
skaöabótakerfinu.
Þó peningar geti
ekki grœtt þau sár
sem konur hafa
hlotið, þurfa þœr á
þeim að halda til að
byggja upp nýft líf.
Sjálft hugtakið
skaðabœtur þarf
einnig að endur-
skoða og tengslin
milli þeirra og
kœrunnar.“
Nú hafa þessar hugmyndir þínar
veriö rœddar innan kvennhreyf-
ingarinnar í Noregi, hvernig voru
viðbrögðin?
„Við ræddum þetta á fundi, sem hald-
inn var 8. mars og auðvitað komu
fram skiptar skoðanir á notkun fang-
elsis. Flestar voru þó jákvæðar á með-
an aðrar sögðu að á meðan ekkert
annað er til verðum við að nota fang-
elsin. Ég tel að við getum ekki bara
beðið, við verðum að eyða meiri tíma
og orku í að móta valkosti á móti því
kerfi sem við höfum í dag. Ég efast
ekki um að við getum fundið nýjar
leiðir og orðið brautryðjendur innan
réttarkerfisins ef við viljum. Því svo
klókar erum við.
— kb.
Veist þú um
Kjörbókarþrepin?
Afturvirk vaxtahækkun á 16og 24mánaóa innstæóur.
Engu aó síóur er Kjörbókin algjörlega óbundin.

/V
„ émi
m
'ii
Þrep Kjörbókarinnar eru afturvirkar
vaxtahækkanir reiknaðar á þær innstæður
sem hafa legið óhreyfðar í 16 eða 24 mánuði
á Kjörbók. Þrepahækkun vaxtanna eru
fjárhæðir sem skipta milljónum króna
og reiknast nú á höfuðstól þúsunda
Kjörbóka daglega.
Kjörbókin ber háa vexti auk
verðtryggingarákvæðis, verðlaunar
þá sérstaklega sem eiga lengi inni,
og eralgjörlega óbundin.
Landsbanki
íslands
Ðanki allra landsmanna