Vera - 01.05.1989, Blaðsíða 30

4

Að láta eigin velgengni ganga fyrir er
eins og svik við allt kvenkynið.
Konur eiga erfitt með að standa í
samningum — sérstaklega við aðrar
konur — af því að þeim hættir alltaf
tii að tengja málefnin við persónur.
Það er ágætur eiginleiki í einkalífinu
en gefst illa í atvinnulífinu. Þótt konu
Iíki illa við starf sitt heldur hún
kannski áfram að vinna við það vegna
þess að henni líkar vel við samstarfs-
fólkið. Fyrir karlmann væri það ekki
nægileg ástæða.
Ef önnur af tveimur konum í sama
starfi fær stöðuhækkun, segist hún fá
slæma samvisku. En það er ekki slæm
samviska, segir Eva Magolies, heldur
hræðsla við að verða yfirgefin.
Vináttu er líka hægt að beita sem
vopni í atvinnulífinu. Að segja sam-
starfsfólkinu allt um einkamál sín er
ein leið til að yfirfæra á samstarfsfólk-
ið það sálfræðilega samspil sem háð
var milli hennar og móðurinnar. „Ef
ég segi þér allt yfirgefur þú mig
aldrei". „Ef ég sýni þér mínar veiku
hliðar munt þú alltaf elska mig“.
Það er mikilvægt að konur í at-
vinnulífinu læri að vinna með tengsl
sín við aðrar konur. Finni jafnvægi
30
milli þess að geta myndað tilfinninga-
leg sambönd og skilað árangursríku
starfi. Konur í stjórnunarstörfum
verða að læra að þær eru ekki mæður
og starfsfólkið verður að læra að það
er ekki dætur. Okkur verður að takast
að rjúfa þetta gamla hlutverkamustur
sem hefur fylgt okkur síðan við vor-
um litlar stúlkur.
Konur sem vinna undir stjórn
kvenna vilja hafa reglur — þótt ekki
væri nema til að fá hjálp við að af-
marka sína eigin veiku sjálfsmynd,
segir Eva Margolies. Það er mikilvægt
að kvenstjórnandinn taki á sig þessa
ábyrgð þar sem hún er sú sem hefur
völdin.
Orðið vald er hugtak sem vefst
mikið fyrir konum. Margar konur í
stjörnunarstörfum eru hræddar við
að leyfa sér að viðurkenna að þær hafi
völd. Að hafa völd er að vera eins og
karlmaður og glata vináttu kvenna.
Það skiptir konur miklu máli að geta
sameinað valdið umhyggju og sam-
stöðu. Að beita valdi án tilfinninga er
harðstjórn og að nota tilfinningar til
að stjórna öðrum er kúgun.
Til þess að konur geti haldið sjálfs-
Ljósmynd: Lene Áker-
lund.
virðingu sinni og um leið náð árangri
í starfi, verða þær að finna leið til að
blanda þessa kvenlegu eiginleika sína
með karllegum eiginleikum.
Önnur ástæða fyrir því að kona get-
ur átt i erfiðleikum í stjórnun, jafnvel
þótt hún gefi skýr skilaboð og hafi
fundið leið til að afmarka valdastöðu
sína — er sú að það er erfitt fyrir sum-
ar konur að taka við fyrirmælum frá
öðrum konum. Það getur minnt
óþægilega á gamlar tilfinningar gagn-
vart móðurinni, að fá engu ráðið.
Konur þarfnast hver annarrar. Við
þörfnumst vinkvenna okkar líka þeg-
ar við viljum ná árangri í starfi og lifa
í góðu fjölskyldusambandi. Eitt úti-
lokar ekki annað — þvert á móti! Það
er mikilvægt að vináttan sé í hávegum
höfð. En við verðum að reyna að
skapa heilbrigð samskipti við vinkon-
ur okkar — nákvæmlega á sama hátt
og við leitumst við að vera sjálfum
okkur samkvæmar í öðru samhengi.
Kona sem á í erfiðleikum við að
mynda náið samband við aðrar konur
ruglar því kannski saman við löngu
úrelt samband við móður sína. Þeirri
konu sem leitar eftir hinni fullkomnu
móður í fari vinkvenna sinna mun
stöðugt misheppnast í vináttusam-
böndum sínum. Kona sem ekki getur
skilið á milli bindingar og vináttu sit-
ur föst í gömlu munstri sem hún verð-
ur að losa sig úr til þess að geta orðið
sterk og sjálfstæð manneskja. Binding
getur kannski á vissan hátt verið
þægileg en hún er ekki þroskandi.
Það er ekki fyrr en við skiljum að
við sem fuilorðnar konur getum ekki
bætt okkur upp það sem við fórum á
mis við í bernsku, að við getum farið
að sjá eftir því sem við fórum á mis
við. Þegar við höfum skilið það og er-
um meðvitaðar um þær flækju-
kenndu tilfinningar sem við berum til
annarra kvenna, getum við farið að
þróa góð og náin tengsl við vinkonur
okkar og starfsfélaga.
Fullkomna móðirin er auðvitað
ekki til. Og — skrifar Eva Margolies
um sína eigin móður — ef móðir mín
hefði verið sú fullkomna, alvísa móð-
ir sem ég óskaði mér — hversu erfitt
hefði þá ekki verið fyrir mig að losa
mig frá henni?
Guðrún Hallgrímsdóttir þýddi úr
KVINNA NU 1/89