Vera - 01.05.1989, Blaðsíða 19

Stjórn III ráös viö háborölö
á ráösfundi, Guörún L.
Norödahl, formaöur kynn-
Ingarnefndar III ráös og for-
setl Melkorku í rœöustól
Síðan liggur starf að mestu niðri yfir
sumartímann.
„Hér á landi eru starfandi þrjú ráð
sem sjö til átta deildir mynda,“ sagði
Guðrún. „Hlutverk ráðanna er að
sameina markmið deildanna og efla
tengsl á milli þeirra, útvega þeim
fræðslu o.fl. Eitt þessara ráða hefur
haldið mælsku-og rökræðukeppni
milli deilda innan ráðsins og er þá ein
deild talin sigurvegari. Ræðukeppni
deildar fer hins vegar þannig fram að
þrír dómarar úr öðrum deildum
koma til að meta hver fer með sigur af
hólmi. Sigurvegarinn keppir síðan á
ráðsfundi og sigurvegari þar keppir á
landsþingi. Sú kona sem sigrar á
landsþinginu má síðan taka þátt í al-
heimsræðukeppni í Bandaríkjunum
sem haldin er á hverju sumri.
Landsþing er haldið á hverju vori
og er öllum félögum heimilt að sækja
það. Á landsþingi geta þær sem vilja
gengist undir skriflegt próf í fundar-
sköpum og mælsku-og rökræðu-
keppni fer fram bæði á ensku og ís-
lensku.“
Það má því vera ljóst að þátttaka í
ITC getur veitt konum mikla þekk-
ingu og þroskað hæfileika þeirra. í
Bandarfkjunum er þjálfun samtak-
anna viðurkennd sem menntun og
þar líta atvinnurekendur á AP-bók
eins og hverja aðra einkunnabók.
„Við höfum lagt það fyrir mennta-
málaráðuneytið að þessi þjálfun
verði viðurkennd sem menntun en
það mál er strand núna,“ sagði
Guðrún. „íslenska skólakerfið hefur
algjörlega brugðist í þessum efnum.
Það ætti að vera skylda á framhalds-
skólastigi að allir fái þjálfun í að tjá
sig. beir sem taka þátt í ræðukeppni
MORFIS eru líklega þeir sem ekki
þurfa svo mikla hvatningu, en hinir
sem ekki treysta sér í slíkt þurfa auð-
vitað að fá tækifæri líka. Innan ITC
eru fullt af konum sem gætu hæglega
tekið að sér að vera leiðbeinendur í
ræðumennsku og í vor er væntanleg
bresk kona hingað með námskeið í
slíkum leiðbeinendastörfum. Við
höfum fullan hug á að koma þessari
fræðslu á úti í þjóðfélaginu," sagði
Guðrún L. Norðdahl.
Til garnans birtum við hér hluta úr
ræðu sem Elísabet Óskarsdóttir hélt á
ITC fundi. Ræðuefni hennar var
sjórnmál og gaf hún ræðunni heitið:
„Konur verða ekki saddar af leifum
þjóðarkökunnar' ‘.
„Hver verður hlutur kvennastétt-
anna af þeirri þjóðarhnallþóru sem
konur hafa bakað að hálfu leyti á
móti körlum, og hvers vegna í ósköp-
unum er hluti þeirra svona rýr? Mér
er það til efs að hér sé urn eina köku
að ræða. Hér eru, að því er mér skilst,
bakaðar tvær kökur: Jólakaka með
rúsínum handa körlum, ca. tvítugum
til sextugs, þurrt mjólkurkex handa
unglingsstrákum, gömlum körluni
og konum eins og þær leggja sig. Það
er mér sífellt gremjuefni að vinnu-
framlag helmings þjóðarinnar,
Félagar ITC á ráös-
fundl.
kvenna, skuli ekki vera metið hærra
en svo að rétt slefi að jafnast á við
vinnuframlag unglinga og gamal-
menna, — með fullri virðingu fyrir
þessum hópum. Þetta getur hreinlega
ekki verið tilviljun og það getur ekki
heldur verið að konur séu svona lé-
legur vinnukraftur og störf þeirra,
innan heimilis sem utan, svona lítið
verðmæt fyrir þjóðarbúið. Eina hugs-
anlega skýringin er sú að hér sé um
meðvitaða, pólitíska stefnu að ræða,
markaða og framkvæmda af því karl-
veldi sem hefur þróast og fest sig
rækilega í sessi í iðnaðarþjóðfélaginu
allt frá upphafi iðnbyltingar.
EÞ
19