Vera - 01.05.1989, Blaðsíða 21

< % '^V <
’
‘A
(
áhuga á þeim hliðum lífsins, sem eru
erfiðar. Ég hef engan áhuga á að skrifa
um það sem er í góðu lagi, því mér
finnst vera nóg af rithöfundum í
Finnlandi og annars staðar, sem skrifa
hálfgerðar ástarsögur um hvað það sé
nú ágætt að vera til. Ég vil skrifa um
hina hliðina, því auðvitað eru í hverri
manneskju tveir hlutar, sá mjúki og sá
harði. Ég vil skrifa um harða hluti.
Þú skrifar sem sagt um fólk í út-
jöörum samfélagsins?
Já eiginlega, og fólk sem er eins konar
jaðarfólk, allt þeirra líf er á mörkun-
um. Ég hef mestan áhuga á slfku fólki
og það er þetta fólk sem ég vil fjalla
um.
Hvað viltu segja okkur lesendum
meö því? Eigum viö aö taka af-
stööu?
Þegar ég skrifa um þetta fólk hugsa ég
ekki um hvað lesandinn á að hugsa.
Fg hef enga þörf fyrir að kenna fólki
eða gefa mönnum svör. Ég skrifa bara
eins og ég sé hlutina.
En þetta utangarösfólk, sem þú
skrlfar um, er oft í vonlausri aö-
stööu?
Jú, það er það en þetta er líka líf og ég
skrifa um þetta fólk því mér finnst ég
sjálf lifa mínu lífi sem eins konar ut-
angarðsmanneskja, því ég vil á vissan
hátt ekki vera hluti af þjóðfélaginu.
Núna er þetta reyndar svolítið breytt,
því ég er vissulega orðin þekkt sem
rithöfundur, en það tengist bara bók-
unum og svo get ég lifað eins og ég
hef alltaf gert. Og það geri ég líka. Ég
hef ekki breytt lífi mínu. Það má segja
að ég reyni að lifa þvert á hefðbundin
mynstur.
Þú skrifar ekki bœkur sem flokka
má sem kvennabókmenntir. Hef-
ur þér einhvern tíman fundist aö
þú œttir aö skrifa fyrir konur?
Nei, mér finnst ég skrifa fyrst og
fremst fyrir fólk. Því þegar ég hugsa
um konur og karla, þá sé ég engan
mun, ég hugsa ekki fyrst um kyn
fólks. Ég hugsa fyrst um manneskjuna
og þá má kannski segja að ég sé fem-
„Ég skrifa um þaö
sem er inni í mann-
eskjunni sjáifri, ég
hef ekki áhuga á
staðbundnum hlut-
um. Það sem ég
hef mestan áhuga
á er manneskjan
sjálf, sama hvar
hún býr.“
ínisti, að ég hafi alltaf verið það. En ég
nenni ekki að berjast, það er ekki mín
aðferð, ég skrifa bara. Ég verð aldrei
kvenréttindahetja. En femínisti er ég.
Ef til vill viö aö afneita hefö-
bundnu kvenhlutverkl?
Það er alla vega ekkert fyrir mig þvt í
þeim hópi, sem ég er mest með eru
aðallega ungar lesbískar konur. Við
erum með hljómsveit og svoleiðis.
Svo það er svolítið öðruvísi. Þar eru
heldur ekki svo margir karlmenn, og
þeir sem koma eru allir hommar.
Er þetta sérstök hreyfing í Finn-
landi?
Já, þetta er hópur sem nefnist
„Ecstacy" og í honum eru um það bil
200 ungar konur eða stelpur. Við
höldum böll og allt mögulegt. Gefum
af og til út blað. Blaðið er mjög öfga-
kennt, konurnar sem standa að því
eru mjög sérstakar, og þar er fjallað
um mjög óvenjulega hluti, sem ekki
er skrifað um annars staðar. Til dæmis
höfum við verið að vinna að bók um
21