Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 3

m
SKULDA-
SKOKKARAB
Undanfarnar vikur hef ég verið í verkfalli ásamt félögum
mínum í HÍK og fleirum. Öll él birtir upp um síðir, verkföllum
lýkur á endanum og svo var um þetta. Þetta var ekki eingöngu
barátta um krónur og aura, heldur og barátta gegn fordómum
og að lokum barátta við að halda mannlegri reisn í darraðardans-
inum. Á sex vikum hef ég lært eins mikið um mannlegt eðli og
á mörgum árum við eðlilegar aðstæður.
í verkfallshópnum hef ég séð marga gamla félaga frá skólaár-
unum. Fólk sem fór í langskólanám í stað þess að demba sér beint
út í húsnæðiskaup og fjárfestingar. Og við sitjum líka laglega í
súpunni — skuldasúpunni, sem aldrei sér til botns í.
Á dögunum heyröi ég í sjónvarpi orðið skuldaskokk — að vera
á skuldaskokki. Skuldaskokkarar eru væntanlega þeir sem
skokka á undan lánadrottnum sínum og þeir eru ófáir í dag.
Raunar sýnist mér það ekki vera skokk heldur æðisgengið hlaup
með lánadrottnana eins og varga á hælunum. Ég tek þátt í þess-
um hlaupum og út undan mér sé ég marga af minni kynslóð í
sama kapphlaupinu. Öðru hvoru náum við að fleygja einhverju
aftur fyrir okkur, það tefur vargana um stund, en von bráðar
eru þeir komnir á hæla okkar aftur og farnir að glefsa. Sumir
komast undan en aðrir verða vörgunum að bráö.
En hvar eru þeir sem eiga að gæta hagsmuna hinna vesælu
flóttamanna, gæta þess að vargarnir éti þá ekki með húð og hári?
Þeir snúa sér gjarnan undan og vilja ekki sjá hvaö er að gerast,
enda er það auðveldast. Það er auðvitað að þeir sem eiga inni-
stæðurnar verða að fá ríflegar rentur á sitt fé. Það verður að á-
vaxta vel miljarða hermangsfyrirtækjanna og fjármuni þeirra sem
stundað hafa auðsöfnun hérlendis undanfarin ár og áratugi. Einn-
ig má beina sjónum að stórhýsum verslunarinnar og bönkunum
sem endalaust byggja hallir fyrir ,,eigið fé”.
Mál númer tvö. Uppblástur og landeyðing eru orð sem virð-
ast komin í tísku hjá mörgum og er það vel. Ekki veitir af eins
og komið er fyrir fjallkonunni. En ég er í hópi þeirra sem tel
lausn vandans ekki fólgna í því að leggja byggðir í auðn og af-
leggja landbúnað á íslandi eins og helst má heyra á öfgasinnuðum
landverndarmönnum. Bændur í sveitum landsins hafa í nógu að
snúast þó að þeir þurfi ekki sífellt að verja hendur sínar og rétt-
læta tilvist stéttar sinnar.
Nú er mál að linni ofsóknum á hendur bændum. Ég bið ykk-
ur, landverndarfólk, hættið að eyða tíma og kröftum í að bann-
syngja bændur og leita að sökudólgum. Svo gæti farið að þið
fynduð bara drauga. Snúið ykkur að því aö móta skynsamlegar
og réttlátar áætlanir um uppgræðslu og landvernd í samvinnu
við fólkið sem byggir þetta land. Áætlanir sem rúma allar stéttir
þjóðfélagsins.
Anna Dóra Antonsdóttir.
GÍFURLEGUR AÐSTÖÐUMUNUR 4
Rætt við Margréti Theodórsdóttur
og Guðríði Guðjónsdóttur, fyrr-
verandi landsliðskonur í hand-
bolta
SEXFALDUR MUNUR Á
FJÁRFRAMLÖGUM 7
Um skiptingu fjár innan Hand-
knattleikssambandsins
RANNSÖKNARLÖGREGLAN
MJÖG ÖFLUG SÍA 8
Rætt við Guðrúnu Jónsdóttur um
starfsaðferðir lögreglunnar í kyn-
ferðisafbrotamálum
ÞESSIR HÓPAR HAFA RANGAR
HUGMYNDIR UM OKKAR
STÖRF 10
Rætt við Boga Nilsson, rannsókn-
arlögreglustjóra
ÞETTA ER Min LÍF 20
Sigrún Huld Þorgrímsdóttir veltir
vöngum yfir lífi sínu
Þ>CR BJARGA BJÖRGUNAR-
SVEITUNUM 28
Vera kynnir Þórkötlu
VIDHORF RANNSÓKNARLÖG-
REGLUNNAR ÖSANNGJÖRN 12
Dóra Hlín Ingólfsdóttir, rann-
sóknarlögreglukona lýsir því
hvers vegna hún var flutt til í starfi
NÝ SKÝRSLA UM NAUÐGUNAR-
MÁL 14
BÓKRÚN FIMM ÁRA 16
TVEIR HEIMAR 25
Bergljót Baldursdóttir skrifar um
konur og völd
AF TORGSÖLUKONUM Á
HELSINGJAEYRI 30
Valgerður Bjarnadóttir segir frá
fyrstu norrænu ráðstefnunni um
konur og rekstur fyrirtækja
RANGTÚLKANIR BLAÐANNA 33
Um húsbréfafrumvarpið
FRUMVARP UM EIGNASKATT 34
Rætt við Kristínu Halldórsdóttur
STUTTAR FRÉTTIR FRÁ ÞINGINU 35
ÚR LISTALÍFINU 38
3