Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 12

VIÐHORF
RANNSÓKNARLÖGREGLUNNAR
ÓSANNGJÖRN
„í þessum
málaflokki œtfu aö
vera konur og
karlar til jafns. Þaö
eitt að fá konur til
starfa er þó ekki
nóg, heldur veröa
þœr aö hafa ein-
hver áhrif á meö-
ferö málanna. Þaö
þarf aö ríkja
ákveðið jafnrœöi
innan deild-
arinnar.”
Dóra Hlín Ingólfsdóttir er eina
konan í hópi 42ja rann-
sóknarlögreglumanna. Hún
hefur 13 ára starfsaldur aö baki
í lögreglunni og mikla reynslu í
rannsókn kynferóisafbrotamála.
Hún hefur nú verið tekin úr þeim
málaflokki, flutt til í starfi, eins og
fram kemur í fréttatilkynningu
frá kvennahópum og viötali viö
Boga Nilsson hér annars staöar
í blaöinu. VERA hafói samband
vió Dóru Hlín og spuröi hana m.a.
hvort hún vœri sátt viö þessa
breytingu á starfssviöi slnu?
Ætli ég verði ekki að svara þessari
spurningu á þann veg að ég hafi ekki
lengur verið sátt við að vinna undir
þeim kringumstæðum sem mér voru
búnar. Mér fannst viðhorfin svo
ósanngjörn. í rannsóknarlögreglunni
vinna svo til eingöngu karlmenn,
yfirmenn eru karlmenn og viðhorf og
sjónarmið kvenna komast þar ekki
að.
Mér hefur skilist aö í 1. deild RLR
starfi 6 rannsóknarlögreglumenn
og þú hafir veriö eina konan í
þeim hópi. Finnst þér vera mikill
viöhorfsmunur milli karla og
kvenna?
Já. Á vinnustað starfa ég svo til ein-
göngu með karlmönnum en ég hef
verið í samvinnu við kvennahópa,
sem beita sér gegn kynferðislegu of-
beldi, og það er mjög auðvelt að
finna muninn á þessu tvennu, sér-
staklega hvað varðar afstöðuna til lffs-
ins. Sú reynsla sýnir manni svo glöggt
óréttlætið í því að engar konur skuli
meðhöndla þessi mál sem eru svo
viðkvæm. í þessum málaflokki ættu
að vera konur og karlar til jafns. Það
eitt að fá konur til starfa er þó ekki
nóg, heldur verða þær að hafa ein-
hver áhrif á meðferð málanna. Það
þarf að ríkja ákveðið jafnræði innan
deildarinnar.
Þú talar um samvinnu þína viö
kvennahópana. Hvaö hefur þú
sóff fil þessara hópa?
Ég hef lært mikið af samvinnunni við
þá. Þessir hópar hafa verið að aðstoða
og vinna með þolendum kynferðis-
legs ofbeldis og þeir hafa dýrmæta
reynslu sem ég tel nauðsynlega fyrir
þá sem eru að rannsaka þessi afbrot.
Þeir verða að vita hvaða áhrif þau
hafa á þolendurna. Þeir verða að
þekkja viðbrögð þeirra og hegðun.
Það má alls ekki fæla rannsóknar-
lögreglumenn frá því að njóta góðs af
reynslu þessara hópa sem hafa lagt
vinnu í að styðja fórnarlambið.
Mig langar til að spyrja þig um
hlutlœgni í vinnubrögóum. Er
hugsanlegt aö tengsl þín viö
kvennahópana hafi haff áhrif á
vinnubrögö þín sem rann-
sóknarlögreglumanns til hins
verra, þ.e. þú sýnir ekki sömu
hlutlœgni og aörir?
Mig langar nú til að svara þessari
spurningu með annarri. Er lvægt að
tala um hlutlægni þegar aðeins
karlmenn sinna þessum málum? Það
er að mínu viti út í hött. Rann-
sóknarlögreglumenn hafa mis-
munandi viðhorf alveg eins og aðrir
en ef það er nógu ólíkt fólk sem
leggur saman krafta sína þá ætti það
að tryggja fagleg vinnubrögð. Berist
t.d. kæra um nauðgun þar sem
árásarmaðurinn er óþekktur, þá þarf
samhentan hóp til að upplýsa málið.
Það er hinsvegar skilyrði fyrir því að
árangur náist að fórnarlambinu sé
trúað. Og hvað konur varðar þá held
ég að þær setji sig meira í spor fórn-
arlambsins. Þær hugsa gjarnan,
„þetta hefði eins getað komið fyrir
mig”. Ég myndi því ætla að þær
leggðu sig fram um að vinna betur í
þessum málum.
Eru rannsóknarlögreglumenn
torfryggnir í garö kvennahóp-
anna og þá af hverju?
Það er misjafnt — mjög misjafnt. Mér
finnst tortryggni í þeirra garð í
rauninni óskiljanleg vegna þess að
hóparnir vinna mikið og gott starf í
þá átt að stemma stigu við kynferð-
isafbrotum. Við ættum að eiga sam-
leið í því. Það er líka á okkar
verksviði að stemma stigu við afbrot-
um en ekki bara að upplýsa þau eftir
að þau eru framin.
Nú eru kynferöisafbrot yfirleitt
framin af körlum og konur eru í
flestum tilvikum fórnarlambið.
Getur ákveöinn skortur á
hœfileika til aö setja sig í spor
fórnarlambsins ekki torveldaö
rannsókn máls?
Jú hann getur gert það. Fórnarlömb
kynferðislegs ofbeldis eru mjög næm
á viðhorf þess sem spyr. Ef sá sem er
að rannsaka málið skilur ekki hegðun
og viðbrögð þolandans — hvort sem
þolandinn er barn eða kona —þá
ætti hann ekki að fást við rannsókn
þess.
Er nœgilega mikil frœðsla til
rannsóknarlögreglumanna um
þessi mál?
Nei hún er ekki nógu mikil. Þeim,
sem hefur verið falin rannsókn þess-
ara mála, hefur ekki verið séð fyrir
neinni fræðslu um þau sem er af-
skaplega hæpið. í fræðslu rann-
sóknarlögreglumanna er fyrst og
fremst horft á lögfræðilegu hliðina og
lögð áhersla á að þeir séu vel að sér
í refsirétti. Það vantar alla áherslu á
hina félagslegu og sálfræðilegu hlið
12