Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 5

nánast einar á móti öllum. Þetta er
ósköp neikvætt allt saman.
Þaö vantar þá mikiö upp á aö
þiö táiö þann stuöning sem þiö
þurfiö á aö halda?
M: Við erum í c-flokki en á undan-
förnum árum höfum við verið að
keppa við þjóðir í b-flokki. Þetta eru
hálfgerð atvinnumannalið og þau
hafa auðvitað oftast unnið okkur. ís-
lensku strákarnir eru hins vegar í a-
flokki. Það er þó ekkert lögmál að
karlaboltinn sé betri en kvennabolt-
inn og í Noregi er kvennaboltinn t.d.
betri. En þær fá lfka þann stuðning
sem þarf. Við kepptum við þær árið
1984 og töpuðum með þrernur
mörkum á þeirra heimavelli. Þá voru
þær í c-flokki en síðan var bara allt
Margrét Theodórs-
dóttir og Guöríöur
Guöjónsdóttir er
hœttar í landsliöinu
en hafa ekki gefiö
handboltann alveg
upp á bátinn. Ljós-
mynd: Anna Fjóla
Gísladóttir.
sett á fullt og nú keppa þær til úrslita
á Olympíuleikunum. Það er ýmislegt
hægt að gera ef viljinn er fyrir hendi.
En fyrir utan œfingatímann, í
hverju felst þá aöstöðumunurinn
milli ykkar og strákanna?
G: Hann felst t.d. í fríðindum og dag-
peningum í keppnisferðum og því
um líku. Það var gert mikið úr því síð-
ast þegar við fórurn í c-keppnina að
það væri búið að gera svo rnikið fyrir
okkur. Við fengjum dagpeninga og
allt. Við fengum 500 kr. í dagpeninga
á dag og það átti að mæta vinnutapi!
Þetta er eins og klukkutími í vinnu.
Hvaö fá strákarnir í landsiiöinu í
dagpeninga?
G: Fyrir ólympíuleikana voru þeir
með 60-70 þúsund krónur á rnánuði
fyrir að æfa og héldu því meðan þeir
voru úti.
M: Og strákarnir sem verið var að
þjálfa og vitað var að kæmust ekki
með til Seul fengu 30 þúsund á mán-
uði og utanlandsferð.
En hvað meö þjálfara?
M: Við fengum júgóslavneskan þjálf-
ara í nóvember 1987. Það var nýja
stjórnin í HSÍ undir forystu Jóns
Hjaltalín sem réði hann og það má
segja að það hafi ýmislegt lagast með
þeirri stjórn. En nú er hún farin að
draga í land. Kvennalandsliðið mun
t.d. ekki taka þátt í heimsmeistara-
keppni unglinga f ár af því að stjórnin
er að spara. HSÍ skuldar svo mikið.
Af hverju?
G: Karlalandsliðið hefur verið þeirn
ntjög dýrt. Þeir sendu lið í b-keppn-
ina og á Ólympíuleikana, þeir hafa
borgað leikmönnum og þjálfara
þeirra laun og svo hafa þeir kostað
alla jtessa gífurlegu fararstjórn sem
fer alltaf með strákunum. Það eru sko
engir fjórir eða fimm. Allt kostar
þetta auðvitað gífurlega fjármuni.
M: Þarna sést líka munurinn á strák-
unum og okkur. Þegar við fórum
síðast þurftum við að berjast fyrir
jsví í sambandsstjórn HSÍ að fá að
hafa með okkur þá konu sem hefur
eiginlega verið tengiliður okkar við
þjálfarann og er óskaplega mikilvæg
fyrir liðið. Með tilkomu júgóslavn-
eska þjálfarans varð gífurleg breyt-
ing á aga og pressu á leikmönnum.
Við slíkar aðstæður hefur veriö
mjög nauðsynlegt að hafa þessa
konu til að sinna stelpunum. En það
átti sem sagt ekki að hleypa henni
með.
G: Mér finnst það nú líka sýna við-
horf HSÍ til kvennalandsliðsins að
gagnstætt reglum HSÍ, þar sem sagt
er að landsliðsþjálfari megi ekki
þjálfa önnur lið en landslið, þá
heimila þeir honum að ráða sig sem
þjálfara hjá meistaraflokki karla í
Víking. Heyrst hefur að skýringin á
þeirri heimild sé sú að HSÍ hafi ekki
séð sér fært að borga honum laun
og Víkingur yfirtaki a.rn.k. hluta
þeirra.
Hefur kvennalandsliðiö ekki
forgang að honum sem þjálf-
ara?
G: Það á að hafa það en í raun kemur
hvergi frarn í samningnum við Vík-
ing að hann sé landsliðsþjálfari. Það
var barist fyrir því að fá eitthvað
slíkt inn í samninginn en það var
ekkert á það hlustað. En það er auð-
vitað ljóst að hann er ekki heill og
óskiptur meö landsliðið.
Þurfiö þiö aö sinna einhverri
fjáröflun sjálfar?
M: HSÍ borgar æfingahúsnæði og
þjálfara fyrir okkur en það er fullt af
alls konar fjáröflunarstarfsemi. Við
söfnuðum t.d. fyrir öllum okkar ut-
anlandsferðum hér áður fyrr. Ég var
orðin 23 ára og búin að vera í lands-
liðinu í sjö ár þegar ég hætti að safna
fyrir hverri einustu ferð. Við rifum
utan af húsum, hreinsuðum timbur,
seldum rækjur og gáfurn út blöð.
Landsliðsstelpurnar seldu fisk í
sumar.
G: Það verðurþó að segjast eins oger
að eftir að Jón Hjaltalín kom inn í HSÍ
kom smá skilningur á því að það væri
ekki hægt að ná árangri ef við þyrft-
um að vinna svona mikið með. Það
var orðið aukaatriði að fara á æfingu
því við vorurn alltaf með hugann við
fjáröflun. Undanfarið höfum við
ekki þurft að fjármagna ferðirnar
nerna að litlu leyti og árið 1988 fór-
um við t.d. í þrjár keppnisferðir og
þurftum ekki að fjármagna þær. En
nú eru hlutirnir að breytast aftur hjá
HSÍ. Nú eru skýr fyrirmæli varðandi
næsta keppnistfmabil um að hvert
kvennalandslið verði að fjármagna
sínar ferðir að fullu sjálft.
En karlaliöin?
G: Já, yngri karlalandsliðin verða að
gera það líka en ekki a-landsliðið.
Gildir þaö sem þiö eruö aö segja
bara um handboltann?
G: Nei, þetta gildir raunar um allar
boltaíþróttirnar. Það kom t.d. til tals
hjá knattspyrnudeild Vals f hitteð-
fyrra að leggja niður kvennaliðið þó
5