Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 6

þær væru búnar að vinna öll mót þá
um sumarið. En þá stóðu þær bara
upp og lömdu í borðið.
En svo viö víkjum að hlut fjöl-
miðla, hvað finnst ykkur um
hann?
M: Almenningsálitið og fjölmiðlarnir
hafa gífurlega mikið að segja og hafa
áhrif hvort á annað. Við fáum mjög
lítið rúm í fjölmiðlunum og það er
ekki til að glæða áhugann á kvenna-
boltanum. í júní í fyrra unnum við
fimmlandakeppni í Portúgal. Við
vorum óskaplega ánægðar og ég man
að ég sagði einmitt: , Jæja, nú höfum
við sýnt hvað við getum, nú getum
við farið að gera kröfur.“ Við héldum
auðvitað að núna fengjum við um-
fjöllun í fjölmiðlum. Núna fengjum
við stóra grein í hlöðunum. En það
var nánast ekkert fjallað um þetta.
Við unnum méttið 19. júní og tveimur
dögum síðar birtist frétt í DV sem
náði ekki einu sinni hálfri síðu. Fyrir-
sögnin var eitthvað á þá leið að ís-
lenska kvennalandsliðið hefði haldið
uppi merki kvennadagsins. En kven-
frelsið í blaðinu var þó ekki meira en
svo að þegar maður fletti blaðsíðunni
við, birtist heilsíðurgrein um 9 ára
gamlan son íslensks knattspyrnu-
manns í Belgíu sem væri svo góður í
fótbolta. Við getum ekki einu sinni
keppt við 9 ára gamlan strák um at-
hygli fjölmiðla.
G: Við fengjum sjálfsagt ekki eina
einustu grein um okkur í blöðunum
í dag ef þrjár konur úr 1. deild
kvenna skrifuðu ekki um leikina í
Morgunblaðið og DV. Það kom líka
kvenmaður inn á stöð 2 sem íþrótta-
fréttamaður í vetur og hún sýndi úr
kvennaleikjum, lýsti þeim, té)k við-
töl og annað í þeim dúr. Þó þetta
væri aldrei langt var þetta virkilega
gaman. Svo hætti hún og þaö hefur
ekki sést þar kvennabolti síðan.
Karlkyns íþróttafréttamenn
sinna kvennaboltanum sem
sagt ekki?
M: Nei, afskaplega lítið. Það er hins
vegar athyglisvert að fyrir nokkrum
árum gerðu þeir meira af því. Þá
voru kvennaleikirnir settir á undan
karlaleikjunum og áhuginn fór að
glæðast. Þá var hirt hvaða konur
væru markahæstar og tekin upp
samskonar stigagjöf og hjá strák-
unum.
G: En þetta var fyrir níu árum síðan.
M: Já, HSÍ ákvað að breyta fyrir-
komulaginu. Þeirbreyttu uppröðun
leikjanna og settu tvo kvennaleiki
saman og þá kannski á sunnudags-
kvöld klukkan hálf tíu. Það kemur
þé) fyrir að við séum settar á eftir
karlaleikjunum en aldrei á undan.
G: Þegar þessi breyting var gerð þá
hættu blöðin að sinna okkur. Þau
fara ekki að senda fólk inn í Höll eða
Hafnarfjörð bara fyrir kvennaleik. í
allan vetur hafa blöðin verið að
birta upplýsingar um það hver er
markahæstur í 1. deild karla og það
er meira að segja nefnt hvort það sé
af línu eða úr horni o.s.frv. en það
var aldrei minnst á það hver væri
markahæst kvenna fyrr en mótið
var búið. Við getum líka tekið dæmi
af úrslitaleikjunum í bikarkeppn-
„Þaö hefur oft
komiö til
umrϚu innan
HSÍ aö leggja
kvennalandsliöiö
niöur. Þaö heföi
aldrei komiö til
umrœöur aö
leggja karla-
landsliöiö í knatt-
spyrnu niöur eftir
aö þaö tapaöi
fyrir Dönum 14:2
áriö 1968.“
wmwmrn
K i !-; ’x I
A Jhr / . yi fíYm \
íslenska kvennalandsliöiö í handbolta 1988. Ljósm: Mbl.
inni núna. Úrslitaleik karla var lýst
beint bæði í útvarpi og sjónvarpi.
Eina umfjöllunin sem kvennaleik-
urinn fékk var 7 mínútna lýsing á
Bylgjunni og svo voru sýndar u.þ.b.
5 mínútur af leiknum í hálfleik á
beinni útsendingu af karlaleiknum.
Þetta er hreinlega niðurlægjandi.
Þaö er almennt talið mjög jó-
kvœtt tyrir karlmenn aö standa
framarlega í boltaíþróttum?
Gildir þaö sama um konur?
M: Það er dálítið merkilegt að skoða
það. Karlmenn — við getum tekið
Alfreð Gíslason sem dæmi — græða á
því að vera sterklega og handbolta-
lega vaxnir. Það er talið þeim til
tekna. Ég er sjálf mjög sterklega vax-
in, með íþróttamannslappir og talin
hafa mjög góðan handboltaskrokk.
Það telst hins vegar ekki kvenlegt og
er þar af leiðandi ekki jákvætt fyrir
mig. Ef ég er í gé>ðri þjálfun og lyfti
vel þá er það neikvætt fyrir mig en já-
kvætt fyrir strákana. Þessi viðhorf
verða einmitt til jíess að margar ung-
ar stelpur eru hræddar við að verða
of vöðvastæltar.
En hefur þetta ekki breyst meö
vaxtarœktinni?
M: Nei, hún er allt annars eðlis. En
það er auðvitað ákveðin kvennakúg-
un að við skulum ekki geta hrist af
okkur þessa hefðbundnu fegurðar-
ímynd kvenna sem engin kona passar
í. Hún blasir bara við manni alls
staðar.
Segiö mér annaö. Nú er þaö
mjög algengt aö karlmenn hafi
notaö íþróttahreytinguna sem
stökkpall inn í stjórnunarstööur
eöa pólitík. Eru engin dœmi um
konur sem hafa gert slíkt hiö
sama?
M: Nei, ég man bara ekki eftir neinni.
Konur eru heldur ekki nærri eins
áberandi og áhrifamiklar í íþrótta-
hreyfingunni og karlar. Svo er það
heldur ekki eins jákvætt fyrir konur
að hafa verið í íþróttum. Ef konur eru
einhvers staðar framarlega þá fá þær
alltaf svo mikið í bakið.
Þaö er greinilegt aö þaö er mikill
aöstööumunur milli karla og
kvenna en nœr þaö líka til yngri
aldurshópa — til krakkanna?
G: Mér finnst strákum og stelpum
ekki mismunað hjá félögunum hvað
varðar t.d. þjálfun og æfingatíma.
Hins vegar vantar talsvert upp á að
Starfið með stelpunum sé tekið nægi-
lega alvarlega hjá stjórn HSÍ. Ég lenti
6