Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 4

GÍFURLEGUR
AÐSTÖÐUMUNUR
Viðtal við
Margréti
Theodórsdóttur
og Guðríði
Guðjónsdóttur.
„Þegar starfs-
menn HSÍ eru
beðnir að útvega
kvennalands-
liðinu tíma þó er
eins og það sé
verið að biðja þó
um gull og
grœna skóga.
Þaö er alltaf fýla
þegar þeir eru
beðnir að gera
eitthvað sem við-
kemur kvenfólki.11
Fyrir sjö árum birtist í dagblöðunum
grein sem undirrituð var af níu þáver-
andi landsliðskonum í handbolta.
Þar gera þær harða hríð að forystu-
mönnum Handknattleikssambands
íslands (HSÍ) og segja m.a. að karla-
veldið í sambandinu nærist á veru
kvenfólksins þar. Konur séu 40% af
félagsmönnum HSÍ sem fái styrki frá
íþróttasambandi íslands (ÍSÍ) í hlut-
falli við höfðatölu félagsmanna. Þær
benda síðan á að karlalandsliðið fái í
sinn hlut umtalsverða fjármuni og hjá
því séu fyrirhugaðir 27 landsleikir. Á
vetraráætlun kvennalandsliðsins sé
hins vegar hvorki meira né minna en
ein keppnisferð og enginn landsleik-
ur innanlands. Þær benda á að í fjár-
hagsáætlun HSÍ sé ekki krónu varið
til kvennalandsliðsins og segja:
„Liðsins er ekki getið í áætluninni
frekar en það væri ekki til. Það er því
algjörlega að okkar frumkvæði sem
reynt verður að fjármagna og fara
þessa einu ferð sem að framan er get-
ið. Virðuleg forysta HSÍ hefur ekki
þurft að óhreinka sig við að aðstoða
okkur í skipulagningu hennar.“
Tvær þeirra sem skrifuðu undir þessa
grein — þær Margrét Theodórsdótir
og Guðríður Guðjónsdóttir — eru nú
mættaríVERU-viðtal. Þær hættu báð-
ar með landsliðinu eftir síðasta
keppnistímabil og höfðu þá verið í
liðinu í 12 ár. Margrét, sem er 28 ára,
starfar á skrifstofu hjá OLÍS en Guð-
ríður er 27 ára íþróttakennari. Báðar
eru þær mæður, önnur á 6 ára son og
hin 4 ára og það þarf því varla að hafa
um það mörg orð hversu önnum
kafnar þær hafa verið á undanförnum
árum. VERA hitti þær á kaffihúsi fyrir
skömmu til að ræða við þær um stöðu
kvennahandboltans í dag. Hefur eitt-
hvað breyst frá því þær skrifuðu
þessa grein fyrir sjö árum? Er ennþá
mikill aðstöðumunur milli kvenna og
karla í handbolta?
M: Þetta lagaðist nú töluvert eftir að
við skrifuðum greinina en ástandið
er samt langt frá því að vera gott. Við
fáum t.d. úthiutað mun verri tímum
til æfinga en karlarnir. Á síðasta
keppnistímabili æfðum við tvisvar
sinnum á dag um tíma og æfingatím-
arnir sem við fengum voru stundum
klukkan níu á kvöldin og svo æfðum
við alltaf klukkan sjö á morgnana.
Við vorum ekki búnar á kvöldæfing-
unni fyrr en um ellefu og þá fór
maður heim og reyndi að hanga yfir
sjónvarpinu til þess að ná sér niður
eftir æfinguna. Það tekur svona tvo
tíma og maður fór þess vegna ekki
að sofa fyrr en um klukkan eitt og
þurfti svo að vakna klukkan sex til
að vera mættur á æfingu á réttum
tíma klukkan sjö. Þaðan var svo far-
ið beint f vinnuna. Við vorum
nokkrar í iiðinu með börn og við
þurftum að sækja þau og sinna þeim
eftir vinnu og svo var rokið aftur á
æfingu. Það segir sig náttúrulega
sjálft að maður verður algerleg út-
keyrður og er ekki til stórræðanna á
æfingum.
Er þaö HSÍ sem sér um aö bóka
þessa œfingatíma?
G: Já og þegar starfsmenn HSÍ eru
beðnir að útvega kvennalandslið-
inu tíma þá er eins og það sé verið
að biðja þá um gull og græna skóga.
Það er alltaf fýla þegar þeir eru
beðnir að gera eitthvað sem við-
kemur kvenfólki. Þeir yrðu sjálfsagt
manna fegnastir ef kvennahand-
bolti yrði lagður niður. Afstaða
þeirra mótast m.a. af því að okkur
hefur ekki gengið sem skyldi í þeim
keppnum sem við höfum tekið þátt
í að undanförnu, en það hefur
heldur ekkert verið hugsað um
þessa grein.
M: Þetta er bara eins og í öðrum
íþróttum. Karlalandsliðið hefur
ekki alltaf verið svona gott og stóðu
sig á alþjóðamótum svona svipað
og við gerum í dag. En svo var tekið
á málunum og nú gengur þeim vel.
Þrátt fyrir þetta hefur aldrei neinum
dottið í hug að leggja nokkurt karla-
landslið niður. Það hefur aftur á
móti oft komið til umræðu innan
HSÍ að leggja kvennalandsliðið nið-
ur. Það hefði aldrei komið til um-
ræðu að leggja karlalandsliðið í
knattspyrnu niður eftir að það tap-
aði fyrir Dönum 14:2 árið 1968.
G: Og búið að leggja kvennalands-
liðin í fótbolta og blaki niður.
Hefur þetta veriö rœtt í alvöru
innan HSÍ?
G: Já það hefur verið rætt á fundum
þar. Við höfum átt tvær konur í sam-
bandsstjórn HSÍ og þær hafa barist
þar fyrir tilverurétti okkar og verið
4