Vera - 01.07.1989, Blaðsíða 33

RANGTULKANIR BLAÐANNA
Það hafa eflaust margir rekiö upp stór augu þegar þeir heyrðu það í
útvarpinu eöa lásu það í dagblöðunum að Kvennalistinn hefði greitt
atkvœði gegn því á þingi, að lánsréttur þeirra sem eiga 180 fermetra
skuldlausa eign yrði takmarkaður hjá Húsnœðisstofnun. Timinn, Þjóð-
viljinn og Alþýðublaðið birtu frétt þessa efnis og Alþýðublaðið gerði
málið að sérstöku umtalsefni í leiðara. Þessar fréttir áttu við engin rök
að styðjast, en þó þingkonur Kvennalistans sýndu fram á það sá ekkert
blaö nema Tíminn ástœðu til að biðjast afsökunar á fréttamennsku
sinni. En í hverju var rangtúlkun blaðanna fólgin? VERA spurði Kristínu
Einarsdóttur, þingkonu Kvennalistans, þessarar spurningar.
— Mcð húsbréfafrumvarpinu s.k. var ekki
verið að semja ný lög um Húsnæðisstofnun
heldur leggja til breytingar á fyrirliggjandi
lögum. Eingrein núgildandi laga kveður á um
að heimilt sé að skerða lán til þeirra sem eiga
fullnægjandi íbúðarhúsnæði skuldlítið og
stærra en 180 fermetra. Hún kom inn í lögin
í desember 1987 og þá studdum við hana og
töldum meira að segja að heimildin mætti
vera víðtækari. Markið væri svo hátt að þetta
væri haldlítið ákvæði. Þessi lagagrein varsent
sagt endurprentuð í húsbréfafrumvarpinu
með einni viðbótarsetningu sem að mati Hús-
næðisstofnunar hefði engu breytt um fjárhag
stofnunarinnar. Og þar sem við sáuni ekki
ástæðu til að gera þarflausar breytingar
greiddum við atkvæði gegn þessari grein
frumvarpsins. Það breytir þó ekki því að nú-
gildandi Iög standa auðvitað með sfnum
skerðingarákvæðum. Þetta skildu ákveðnir
blaðamenn einfaldlega ekki og þeim er
kannski vorkunn því ntargir þingmenn virt-
ust jafnvel halda að með þessari afgreiðslu
málsins félli fyrrnefnd lagagrein út úr lögun-
um.
En þið greidduð líka atkvœöi gegn því
aö réttur einhleypinga til lána yrði tak-
markaður trá því sem nú er. Hver voru
rökin tyrir því?
— Skerðing á lánsrétti þeirra hefði haft í
för með sér ákveðinn sparnað fyrir Húsnæðis-
stofnun en við sjáum ekkert réttlæti í slíkum
aðgerðum. Ef taka á fjölskyldustærð inn í lög-
in — sem vel getur veriö rétt að gera — þá þart
að stíga skrefið til fulls en láta ekki einhleyp-
inga gjalda stöðu sinnar. Það eru til aðrar og
betri ieiðir til að takmarka lánsrétt hjá Hús-
næðisstofnun. Það er mjög mikil lánsþörf hjá
einhleypingum og oft er þarna um konur að
ræða sem eru tekjulágar ef miðað er við hjón.
Það var mjög meðvituð ákvörðun hjá okkur
að greiða atkvæði gegn þessari takmörkun en
á þennan þátt atkvæðagreiðslunnar hefur
enginn minnst í fjölmiðlum.
Fyrrnefndar fréttir í dagblöðunum eru
mjög vondarfyrir Kvennalistann. Hvaða
skýringu sérð þú á þessari blaða-
mennsku?
— Við höfum oft spurt blaðamennina að
því, þegar þeir fara rangt með afstöðu
Kvennalistans, hvernig á því standi að þeir
leiti ekki eftir okkar hlið á málunum en fengið
lítil svör. Þeir halda alltaf að j^eir viti svo
ntiklu betur. Þá jayrstir í fréttir og jtetta var
náttúrulega miklu betri ,,frétt“ þó hún væri
röng heldur en ef við hefðum komist að með
okkar hlið á málinu. Það er verst nteð svona
fréttamennsku að jiað er svo erfitt að leiðrétta
hana eftirá. Þetta er eins og með fiður í
kodda, það er auðvelt að hrista jaað úr en erf-
iðara að safna því saman aftur.
-isg.
SJÚKRALIÐAFRUMVARPIÐ SAMÞYKKT
Hiö umdeilda frumvarp um breytingu á lög-
um um sjúkraliða var samjaykkt á Aljaingi
þann 19.maí sl., með nokkrum breytingum.
Eins og fram kom í síðustu Veru fól frum-
varpið í sér breytingu á 5 grein laga um
sjúkraliða. Lagt var til að sjúkraliðar
mundu sjálfir bera ábyrgð á störfum sínum
en ekki starfa á ábyrgð hjúkrunarfræðinga,
auk þess sem um var að ræða rýmkun á
starfsvettvangi sjúkraliða. Hvorki sjúkralið-
ar né hjúkrunarfræðingar voru sáttir við
meðferð frumvarpsins og mótmæltu því
með formlegum hætti.
Töluverð umræða varð í heilbrigðisnefnd-
unt beggja þingdeilda urn frumvarpið og
kontu fram breytingartillögur í báðum
deildum. Upphaflega tillagan um 5 greinina
hljóðaði svo: ,,5 gr. orðist svo: Sjúkraliði
starfar á hjúkrunarsviði og vinnur undir
stjórn jtess hjúkrunarfræðings sem fer með
stjórn viðkomandi stofnunar, deildar eða
hjúkrunareiningar og ber ábyrgð á störfum
sínum gagnvart honurn. Sé ekki starfandi
hjúkrunarfræðingur á viðkomandi stofnun,
deild eða sviði, getur ráðuneytið heimilað,
að sjúkraliði beri ábyrgð á störfum sínum
gagnvart þeim sérfræöingi sem fer með
yfirstjórn viðkomandi stofnunar, deildar
eða sviðs. Ráðherra ákveður í reglugerð um
nám sjúkraliða og starfsemi Sjúkraliðaskóla
íslands.”
Nokkrar breytingar voru samþykktar á
greininni og varð niðurstaðan eftirfarandi:
,,5 gr. orðist svo: Sjúkraliði starfar á
hjúkrunarsviði og vinnur undir stjórn þess
hjúkrunarfræðings sem fer með stjórn við-
komandi stofnunar, deildar eða hjúkr-
unareiningar og ber ábyrgð á störfum sínum
gagnvart honum. Þar sem hjúkrunar-
fræðingur hefur ekki fengist til starfa að
undangenginni auglýsingu getur sjúkraliði
borið ábyrgð á störfum sínum, gagnvart
þeim sérfræðingi sem hlotið hefur viður-
kenningu heilbrigðisráðuneytisins. Þó skal
slík skipan háð samjaykki heilbrigðis- og
tryggingaráðuneytisins og ekki standa leng-
ur en eitt ár í senn og er j)á skylt að auglýsa
á ný eftir hjúkrunarfræðingi. Komi upp
ágreiningur um ráðningu sjúkraliða sam-
kvæmt 2.mgr. skal ráðuneytið skera úr um
þann ágreining. Ráðherra ákveður í reglu-
gerð um nám sjúkraliða og starfsemi
Sjúkraliðaskóla fslands.”
Innan gæsalappa er sú breyting sem varð
á greininni í meðferð þingsins og felur það
í sér að ef ekki er hjúkrunarfræðingur til
staðar þá getur sjúkraliði borið ábyrgð
gagnvart þeirn sérfræðingi sem hlotiö hefur
viðurkenningu heilbrigðisráðuneytisins. Þar
að auki skal ráðuneytið samþykkja slfka
skipan í hvert sinn og ekki lengur en til eins
árs í senn, jtá ber að auglýsa á ný eftir
hjúkrunarfræðingi til viðkomandi stofn-
unar. Að sögn rnunu hvorki hjúkrunar-
fræðingar né sjúkraliðar vera fullkomlega
sáttar við 5. greinina eins og hún var sam-
þykkt. En þar sent samþykkt var endur-
skoðunarákvæði um lög um sjúkraliöa töldu
þær sig geta unað við þessi málalok að sinni.
Endurskoðun laganna á að ljúka fyrir
l.janúar 1992 og nú hafa þessar tvær
kvennastéttir tækifæri til að nýta næstu tvö
ár til þess og við skulum vona að þeim takist
að eiga góða samvinnu í þvf starfi.
33