Ritmennt - 01.01.1996, Blaðsíða 132

KRISTÍN BRAGADÓTTIR
RITMENNT
Maihaugensafnsins. Hann gaf henni mjög nákvæma vinnuteikn-
ingu sem hún gat auðveldlega ofið eftir. Út úr þessari vinnu varð
teppió til sem síðan var notað til skreytingar við afhendingu
Nóbelsverðlaunanna til handa Sigrid Undset en þá stóð Synnove
á tvítugu. Þegar hún var að stíga sín fyrstu slcref í veflistinni not-
aði hún mikið fyrirmyndir og hugmyndir frá Sandvigske Sam-
linger í Lillehammer. Þarna gerir hún norska hefð í vefnaði að
veigamiklum þætti í list sinni. Hún segir þetta hafa haft gífurleg
áhrif á sig og mótað sig sem listakonu.
- Hvaðan koma hugmyndirnar!
- „Lillehammer og Maihaugen eru þeir staðir sem fyrst og
fremst hafa haft áhrif á mig og rnarkað djúp spor í næstum allt
sem ég hef gert," segir hún. „Maihaugen kemur stöðugt upp í
huga mér, sama við hvað ég er að fást, ég kem alltaf aftur og aft-
ur þar að."
Hún segist hafa fengið háar einkunnir í öllu í skólanum þegar
hún var barn, nema í teikningu og handavinnu. Samt var hún
alltaf með tuskur milli handanna og hafði til dæmis óskaplega
gaman af að sauma brúðuföt.
- „Svo lengi sem ég man eftir mér hef ég verið með garn og
efni milli handanna," segir hún. „Þannig leið mér vel." Snemma
á ferli sínum fékkst hún töluvert við ásaum eða applílteringu og
fannst það vera eins og að fást við púsluspil. Á stríðsárunum var
erfitt að útvega sér garn til að vefa úr en alltaf mátti klippa göm-
ul föt eða afganga til að sauma úr teppi.
- „Margir smáir fletir mynduðu að lokum eina heild. Það var
spennandi en tímafrekt. Það fór þrisvar sinnum meiri tími í að
applíkera en að vefa svo nú hef ég lagt sauminn til hliðar." Hún
strýkur applíkeraða mynd sem hangir í stofunni mjúkum næm-
um höndum og bætir við eins og úr öðrum heimi:
- „Saumurinn veitti mér visst frelsi. Hann hafði þann kost að
ég gat leikið myndina af fingrum fram eftir innblæstri. Ég gat
líka tekið hann með mér hvert sem ég fór. Vefnaðurinn heldur
mér fanginni við vefstólinn."
Við vefstólinn þarf öguð vinnubrögð því það er dýrkeypt að
breyta, maður strokar ekkert út. Það krefst líka þolinmæði að
sitja við vefstólinn.
128