Vera - 01.10.2004, Blaðsíða 6

HVAÐ KEMUR ÞÉR í JÓLASKAP?
» VERA fékk nokkrar konur til að lýsa því hvernig þær kom-
ast í jólastemningu. Margar konur hafa létt af sér byrðum sem
kváðu á um smákökubakstur, hreingerningar, saumaskap og
annan myndarskap fyrir jólin. Jólin koma samt og þeim fylgja
töfrar sem gott er að fanga og fylla sig af.
EyJódfisdóttÍK-, {jyr-r-u-wandi'sdódcLstJór-i
Bortfarbodtss&óda otj sta/ýsttraóur íittcKntaiuá.daráSaKe-^tiita
Jólin koma að innan?
í október er byrjað að kynda undir jólastemmingu með auglýs-
ingum. Fólki er bent á þénugar jólagardínur og snilldarlega
skrifaðar jólabækur. Ég fer í vandlætingarham og mótmæli því
að jólahátíðin sé útvötnuð með þessum hætti. Á þessu mót-
þróatímabili verð ég hálfgerður Trölli sem stal jólunum og horfi
með fýlusvip á stúss hinna. Ég einset mér að líta ekki á jóla-
auglýsingar og gæta þess að láta ekki fallerast og fara í jóla-
skap. Jólagardínur eru bara fyrir þær húslegu og hefðbundnu
og jólabækurnar eru sjálfsagt óttalegt léttmeti. Nei, í ár skulu
hófsemi og ró einkenna mitt jólahald, gjafir vera í lágmarki og
engin bók keypt.
Þetta hugarástand ríkir fram í desember. Fyrsta sunnudag í
aðventu kíki ég samt í geymsluna. Efst í jóladótinu er aðventu-
kransinn fallegi sem samstarfsmaður minn bjó til um árið úr
smíðajárni. Ég skreyti kransinn, set á hann kerti og um kvöldið
er kveikt á einu þeirra. Við kertaljósið gerist eitthvað í hugar-
heimi Trölla. Hann mýkist allur upp og hrífst af nálægð jólanna.
Næsta virki fellur þegar hann rekst óvart á jólagardínurnar og
sér hvað þær eru Ijómandi rauðar og hvað birtan verður falleg
gegnum þær.
Svona kemur jólastemmingin til mín, fyrst hægt en sækir
svo æ fastar á. Hún vekur mann í dögun, hún seytlar inn milli
svefns og vöku, hún fylgir manni allan daginn og á kvöldin er
skrifað á blað hvað á að kaupa, hvað á að baka, hvað á að
gefa, gera. Hún nýtur jólalaganna, hún æsist upp við snjókomu
og myrkur, hún nærist á minningum frá bernskujólunum; hún
tekur hug manns allan. Að lokum er uppgjöfin alger; hugurinn
snýst um jólin, hann er altekinn gjafmildi og kaupgleði; inn-
kaupakarfan fyllist af bókum, varnirnar falla. Trölli er kominn til
manna. Svo hringja klukkurnar inn hátíðina, ástvinir faðmast
með óskum um gleðileg jól og aftansöngurinn fullvissar þá um
að í dag sé glatt í döprum hjörtum.
Þá gerist skyndilega eitthvert undur. Jólastemmingin sem
hefur læðst að mér og eflst og aukist með hverri innkaupaferð,
tekur á sig nýja mynd og breytist úr umgjörð í inntak. Skyndi-
lega víkur allt hið ytra fyrir raunverulegri jólastemmingu, ein-
hvers konar upphafningu hugans. Hátíðin er komin, hún kemur
hvort sem við undibúum hana meira eða minna. Jólin koma,
hljóð og góð, því þau eru innra með okkur. Hughrifin koma,
jólanóttin kemur með frið og íhugun. Gleðin kemur, gleðin yfir
nýju lífi og þeim hugsjónum sem fæðing lítils barns fyrir 2000
árum færði okkur. Þakklætið kemur og vonin kemur og auð-
mýktin kemur gagnvart því mikla og stóra sem við skiljum ekki
en hljótum að lúta. Og framundan er hækkandi sól.
SíK-a dfUðíJ'ÖKIf'
(Já/oaKKCsdáttÍK, /OK-cstur
á SaaðárdK-óíi
Komin inn
í vonina
Litlu stelpurnar tvær
hlupu samsíða eftir
ganginum. „Komdu, komdu það er að koma,” sögðu
þær hvor við aðra, lafmóðar á hlaupum og hentust inn í her-
bergið. Þegar þær höfðu náð andanum sagði önnur : „Nú er
þetta allt í lagi, nú erum við komnar inn í vonina.”
Um daginn, þar sem ég sat einu sinni sem oftar fyrir framan