Vera - 01.10.2004, Síða 10

I
» Ég skrifaði viðtal við Auði í
þetta blað fyrir nákvæmlega
tveimur árum. Tíminn flýgur, já,
árin líða í aldanna skaut og allt
það, en eitt situr sérstaklega í
mér frá því ég talaði við Auði um
árið. Hún sagði mér þá að mörg-
um þætti það óbærileg tilhugsun
að tala um Guð í kvenkyni vegna
þess að þeim þætti það lítilsvirð-
ing við Guð. Það þætti smækka
Guð að segja hún Guð. Að gera
hann að henni væri hreinlega
ekki hægt vegna þess. „Þetta er
hræðilegt,” hugsaði ég og það
blossaði upp í mér reiðin. Og
alltaf þegar ég hugsa um þetta,
þá gerist það sama. Reiðin
kraumar og svellur. En það er allt
í lagi. Auður Eir segir að reiðin sé
harla góð. Við getum geymt hana
með okkur og notað hana.
10/4. tbl. /2004 / vera