Vera - 01.10.2004, Blaðsíða 7

/ HVAÐ KEMUR ÞÉR í JÓLASKAP? /
auðan skjá á eldhúsborðinu, varð ég vitni að þessu skemmti-
lega samtali dóttur minnar og vinkonu hennar. Þær voru í leik
sem hafði mjög flóknar reglur sem ég skildi ekki svona í fljótu
bragði en þær voru alveg með allt á hreinu, eitthvað með ketti
og fleiri dýr sem voru að elta þær og nauðsynlegt var að sleppa
í örugga höfn sem var innsta herbergið á ganginum. Þar sem
ég sat hugsaði ég : „Það er einmitt það, núna er allt í lagi, nú
erum við komin inn í vonina.”
Mér líður einmitt þannig núna og oftast á þessum árstíma.
Þessi dásamlega tilfinning að finna að jólin eru í nánd. Vonin
um góða tíð, kannski svolítið frí og fleiri samverustundir með
okkar nánustu. Hjá sumum er aðventan einn mesti annatíminn
en þrátt fyrir það er vonin við völd, allt vegna þess sem í vænd-
um er og þeirra gleðilegu anna sem tíðin felur í sér. Suma
morgna kemur þó fyrir að mig langar bara að kúra, teygja mig í
bókina á náttborðinu og fara ekki fram úr nema til að pissa og
borða í svona tvo daga. Svo dimmt og notalegt er bæði úti og
inni. Vakna í myrkri og sofna í myrkri. Jafn mikið og ég kann
að meta birtuna þá er myrkrið gott líka. Sífelldir sólardagar fela
stundum í sér skilboðin um að við eigum öll að vera glöð og
kát, hress öllum stundum. Því er líka gott að fá gráu dagana og
dimmu dagana. Fá að hvíla í myrkrinu án þess að flýja sam-
stundis inní Ijósið á ný. Að finna að í myrkrinu er hvíld að finna,
þar er staður endurnýjunar og endurskoðunar áður en við höld-
um út í heiminn. Umfaðma kyrrðina úti og inni og innra. í
myrkrinu er staður íhugunar, svigrúm fyrir manneskjur til að
hugleiða hvort við tökum hin skæru Ijós jólanna í misgripum
fyrir hið sanna Ijós sem er að fæðast í heiminn.
Sóíe^ Tómsdlóttir, pfjiríona íarnastarfrs / Breiökofoi
Ég er jólapukrari
Það er dáldið flókið að útskýra. Ég held samt að flest okkar hafi
lent í því, upp úr miðjum ágúst, að einhver hafi farið að tala um
að tíminn líði svo hratt að jólin séu bara alveg að koma. Það er
týpísk ég!
Það er sko ekkert einfalt að vera svona. Þegar tilfinningin
kemur yfir mig, í ágúst, að það er raunverulega ekkert svo langt
í jólin, þá fer ég að hlakka til þess að mega vera í jólaskapi án
þess að vera skömmuð fyrir það. Pólitísk rétttrúnaðarstefna er
nefnilega allsráðandi varðandi jólin og jólaskap. Ég hef reynt að
breyta rangt í þessum efnum, hengja upp jólaseríur í október
og baka smákökur fljótlega upp úr því. Það reyndist ekki vel.
Kom þá upp sú staða að ég ein, prívat og persónulega, var
ástæðan fyrir því að jólastressið byrjar svona snemma og allir
eru í raun komnir með ógeð á jólunum þegar þau loksins koma.
Yfirleitt telst ég fremur róttæk, enda er ég venjulega óhrædd
við að fylgja sannfæringu minni og ganga gegn ríkjandi lögum
og lofum. Jólin eru þó of stórt mál. Ég hef lært að pukrast með
jólaskapið þar til það telst pólitískt rétt að opinbera það.
Þar sem ég hef á tilfinningunni að meðal lesenda leynist
jólapukrarar eins og ég, þá datt mér í hug að benda á nokkrar
leiðir sem hægt er að fara án þess að fólk fatti að jólin eru að
koma:
1. Ef þú átt börn er þetta borðleggjandi. Þá er hægt að segja
að þau séu svo áhugasöm, jafnvel með jólin á heilanum þannig
að þú komist ekki hjá því að byrja svolítið snemma. Þegar
börnin hafa svona mikinn áhuga er ekkert því til fyrirstöðu að
kynna þeim jólin, lesa fyrir þau jólasögur, syngja eitt og eitt
jólalag og jafnvel baka piparkökur þó aðventan sé kannski ekki
alveg á næstu grösum. Þetta trikk virkar reyndar á öðrum árs-
tíðum líka, til að komast á bíó, í tívolí, á sleða eða í dýragarð.
2. Án barna er þetta svolítið erfiðara en þó vel mögulegt. Þá
er t.d. hægt að skýla sér á bak við sköpunarkraftinn. Ég passa
mig bara á að láta ekki nokkurn mann vita að þetta séu jóla-
gjafirnar sem ég er að gera, enda hverjum kemur það við?
3. Myrkfælni. Verulega gott plott. Til að koma í veg fyrir nið-
dimma íbúð í skammdeginu er fínt að hengja upp jólaseríur til-
tölulega snemma. Ég gruna fólkið sem fann upp heilsársserí-
urnar, sem nú eru mikið í tísku, um að vera jólapukrara. Og
greinilega eru til fleiri en ég og þú, lesandi góður, því heilsárs-
seríurnar eru dúndurvinsælar.
Æ, þetta er ekkert einfalt. Ég ber nafn með rentu, er sumar-
barn og þoli hvorki vetur, kulda né myrkur. Ég lifna við þegar
byrjar að birta á morgnana og nýt lífsins langt fram eftir hausti.
Ég stend mig reyndar stundum að því að fantasera um slabb
og frosnar tær á sólríkum sumardögum, en það eru einu
in sem mér finnst tilhugsunin sjarmerandi. Ef ég mætti ráða
myndi ég hafa aðfangadagskvöld á fyrsta vetrardegi og iáta
in vara a.m.k. fram í mars. Ætli ég yrði þá í jólaskapi allan
ins hring?
vera / 5. tbl. / 2004 /