Akranes - 01.07.1958, Qupperneq 20

Sandi og þau voru farin að hugsa til að
flytja suður, voru þau þó mjög hikandi.
Þá var þeim sagt að handan, að þau
mættu ekki hika. Þar biði þeirra batn-
andi tímar. Húsnæðið, sem þið fáið fyrst,
verður lélegt, það næsta betra og hið þriðja
gott, og þar mun ykkur líða vel og þið
verða ánægð. Allt þetta gekk eftir.
Með góðu fólki.
Þetta söguágrip er merkilegt, þó mætti
gæða það enn meira lífi og innsýn í heim
trúar og trausts á handleiðslu Drottins,
ef allt væri sagt — og vel sagt.
Stjama þessara hjóna er þeim hagstæð.
Ekki á vissum mánuðum eða árstíðum.
Þau taka við leiðbeiningum og lúta þeim
í lotningarfullu trausti, sem aldrei hefur
brugðizt þeim.
Eftir að Guðlaugur fluttist til Kefla-
vikur gerðist hann innheimtumaður fyrir
ýmis fyrirtæki í bænum. Samhliða gerð-
ist hann útsölu- og innheimtumaður fyrir
ýmiss blöð, timarit o. fl. Allt þetta rækti
hann með sinni sérstöku trúmennsku i
orði og athöfn, við sivaxandi vinsældir og
trúnað þeirra, sem nutu. Með þessu létta
starfi ofbauð hann þó enn heilsu sinni. Má
af því sjá, hve hún hefur verið á völtum
fæti. Asminn var að verða honum óbæri-
legur, og nú varð hann enn að fara
að liggja, eða hreyfa sig alls ekkert.
„Með lögum skal land byggja, — og þau
verða að hafa sin tog“, segja menn. Það
er ákveðið samkv. lögum, að veita mönn-
um örorku- og ellistyrk. Þar munu lín-
umar oftast svo nákvæmlega þræddar, að
viðkomandi yfirvöld taka styrkinn af þeim
sem njóta á, ef hann hreyfir hug eða
hönd til þess að bjarga sér eitthvað til
viðbótar þeim litla styrk, sem honum er
ætlaður samkv. lögum.
Þessi grein er auðvitað fyrst og fremst
skrifuð til heiðurs óvenjulegum persón-
um, sem með öllu lífi sínu hafa gefið
samferðamönnumnn óvenjulegt eftirdæmi.
En ekki kemur mér annað til hugar en að
lofa og prísa þau bæjaryfirvöld og þjóna
réttlætis og skilnings á mannlegar þarfir
og reisn, sem viðkomandi aðilar í Kefla-
víkurkaupstað búa yfir gagnvart þeim
manni, sem hér á hlut að máli. og hann
getur ekki lofað nógsamlega.
Ég segi hér ekki nánar frá viðbrögðum
þeirra i Guðlaugs garð, skilning og hjálp-
semi á alla lund. Þar eru réttir menn með
hjartað á réttimi stað. Menn, sem virða
og meta sjálfsbjargarviðleitni sjúkra
manna og fátækra, og gera allt til að létta
undir með þeim. Gera þeim lífið bæri-
legra með þvi að meta og verðlauna sjálfs-
bjargarviðleitnina, bæjarfélaginu í heild til
sparnaðar og margfaldrar blessunar.
Þeir eru ekki meiri steingervingar en
það, að þeir láta skynsamleg rök og hjart-
að ráða hvar fjárplógslina bæjarins er
dregin gagnvart þeim fátæku, sjúku og
sárþjáðu, sem með trúnaðartrausti og sam-
vizkusemi rækja lífið sem heilaga köllun,
sjálfum sér og meðbræðrunum til bless-
unar.
Þess skal aðeins getið, að fyrir þeirra
tilstilli — þótt neitað væri á hærri stöð-
um — fékk Guðlaugur eigin bil til að gera
sér starfið mögulegt áfram. Það varð til
þess, að nú er starfið honum ekki lengur
þraut. Heilsan hefur stórum batnað, og
honum finnst lífið allt ein sigurganga.
Guðlaugur er tengdur lífi tveggja heima
og lýtur þeim báðum i lotningu hins heil-
brigða manns, sem ekki má vamm sitt
vita í neinu, og hann hefur uppskorið riku
leg laun í samræmi við það.
Þau hjón eiga eina dóttur.
Eplið fellur sjaldan langt frá eikinni.
Hún er enn í foreldrahúsum, þar sem fað-
156
AKRANES