Akranes - 01.07.1958, Blaðsíða 22

ÁRNI G. EYLANDS:
ÞÓRA IHIILAÐHOIND
/ Fjör'öum
Hásumar heima í Fjörðum,
hammgjan blasti við,
auður og gnótt í görðum,
garpar mitt frændalið,
bróðir sem bar af öllum,
bjart var um hag og völd,
leikir og starf með stöllum,
stefnumót, náttlaus kvöld.
Mannþing á Mikluvöllum,
margur fráneygur sveinn,
annar snjallari snjöllum,
snjallastur þó var einn:
farmaður sunnan úr Sogni,
sæbarinn, ljós á skör,
vanari vindi en logni
víða í margri för.
Man ég er hönd snart hendi,
hugans var brugðið ró,
eitthvað mig alla brenndi,
örara hjartað sió,
fjöllin hækkuðu, hafið,
himinn og jörðin ný,
allt var mér gleymt og grafið,
sem gerzt hafði veröld í.
Leit ég í augna-eldinn,
ógleymd reynist mér sýn,
þegar kyrrir á kveldin,
kemur hún enn til mín.
Æfilangt má ég muna
mér hvað í þanka rann:
lifa skal frost og funa,
feigð mín og líf er hann.
Brúöarrániö
Að sunnan hann kom hér til
nausta í nótt,
og nú skulu örlögin ráðin,
því hefir hann aftur heim oss sótt,
að honum sé örugg bráðin,
að málin lúkist og lúkist skjótt,
og létt sé að höggva á þráðinn.
Nú hyggst hann að láta koma krók
svo krappan á móti bragði,
að gjaldist hve mjög hanm undan ók,
er áður frá vör hann lagði,
er hersir svo meyjarmálum tók,
að mig ekki fala sagði.
Hann veit að ég beið, þó brúðarrán
sé blettur á frændahögum,
hann veit hvað ég tel mitt líf og lán,
þó líklega verði að sögum,
en við teljum okkur enga smán,
að ástin fer seint að lögum.
1.58
AJRANE.S