Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1935, Síða 92

að gilda mundi þaö líf þess, er kirkjuna rifl. — Björn,
sonur síra Snorra, dó úr holdsveiki og varð eigi
gamall. Ekkja hans, Rannveig, lifði lengi þar eftir og
varð um sjötugt; hún var hin mesta hannyrðakona
og siðlætis- og valkvendi. — Eiísabet giftist í Reyk-
holtsdal; mig minnir, að hún ætti son Jóns bónda á
Reykjum. Hún hafði fótaveiki.
2. Jakob Snorrason átti Kristínu [Guðmundsdóttur
úr Leirvogstungu, Sæmundssonar] og við henni 12 börn:
a. Björn á Fitjum í Skorradal átti Ragnheiði, dótt-
ur Eggerts prófasts Guðmundssonar í Reykholti;
hann var silfursmiður; þau áttu börn. En er
hann dó, giftist hún Sigurði frá Jörfa Helgasyni
(hann var bróðir Helga dannebrogsmanns í Vogi).
b. Snorri, viðutan, auðnuleysingi.
c. Hildur. — Um fleiri börn hans man eg ekki.
[Helzt þeirra voru Porsteinn á Húsafelli, Gísli
og Eiríkur, og er margt af þeim].
Jakob Snorrason var þjóðhagasmiður og skýrleiks-
maður, en ekki heyrði hann, nema kallað væri í eyrað.
3. Einar Snorrason bjó í Múlakoti, átti Guðrúnu
Pétursdóttur, systur Ólafs smiðs. Peirra sonur
Pétur í Ey, er átti Kristínu Porvaldsdóttur, móður
síra Ólafs prófasts í Stafholti með hennar fyrra
manni, sira Páli, er fór með Öfjörð sýslumanni í
jökulflóðið. Pétur varð hálfvita, varð eigi gamall.
4. Guðný Snorradóttir, einræn; lifði í koti.
5. Guðrún, slíkt hið sama og var i koti. Pær systur
urðu mjög gamlar. [Hin börn síra Snorra voru:
Helga, Kristín, Sigríður, Ólöf, Porsteinn og Porleifur].
Síra Snorri var kallaður fjölkynngismaður mikill, en
sagt var, að ekki hefði hann brúkað það öðrum til
meins. Hann var syndur vel og kunni liandahlaup,
smiður góður og skáld gott. Menn hafa eignaö hon-
um Jóhönnuraunir, að hann hafi þær kveðið, en
sögn er það kunnugra manna, að Helgi nokkur Vig-
fússon, er komst í þjófnaðarmál [Grundarfjarðarmál]
(88)