Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1935, Qupperneq 97

Hinn svarar: »Já, ef pað tækist«. Dreypti prestur þá
á hann, og var hann litlu siðar örendur með öllu.
Síðan var pað, að aðrar sex komu presti sendingar
um veturinn frá peim Jóni blóta og Porgilsi. Siðast
var pað nótt eina, er prestur lá i rúmi hjá konu sinni,
að bonum ókyrrðist, og vildi hann ofan. Konan bað
hann hvergi fara, tók til hans og vildi halda honum.
Er sagt, að henni gengi hræðsla til. En fyrir pví að
prestur vildi fyrir hvern mun ofan fara, pá laust hann
hana kinnhest. Sleppti hún pá. Mætti haun draugn-
um pá á pröskuldi og fekkst við hann, til pess er
hann kom honum fyrir sem öðrum. Hafði hann látið
pá marga i leggi og vistað hér og par í leynum, par
er menn og fénaður gekk sjaldnast um. Illar póktu
presti sendingar peirra Strenda og tók nú ráð pað
að efla seið mikinn. Er mæit, að hann gerði pað í
hesthústópt fornri, lét ketii koma á hlaðið, með loki
yíirlæstu að eyrum báðum. Var pað, er voraði. Skyldi
par kerling ein yfir sitja og undir kynda um sex dæg-
ur, að fyrirsögn prests, en aldrei vissi hún, hvað
hann seiddi. En pað er sagt, að svo brygði peim Jóni
og Þorgilsi við seiðinn, að báðir hlypu peir á sæ og
týndust. En Snorri prestur rak allar sendingarnar
um vorið í gil eitt fyrir ofan Húsafell, og setti prestur
niður. Hefir eigi orðið vart við pær siðan. Kalla
sumir, að par heiti síðan Draugagil.
Pað er enn sagt af Snorra presti, að eitt sinn, er
hann reið I sókn sína vestra (pó telja aðrir pað syðra
verið hafa), og fyigdi honum heim á leið sá, er sókti
hann, var á nýlýsi, og tók böndi upp glas og bauð
presti að súpa á. Prestur horfði i glasið við tunglinu
og sá, að fluga svam í pvi. Póktist prestur pá vita,
hvað var, preif til bónda, og leið eigi langt, áður
prestur felldi hann, og vildi hella ofan í hann úr
glasinu. Bað bóndi pá fyrir sig, og lét prestur hann
upp standa, og sættust, að sumir segja.
Pað var eitt sinn, er prestur reið að messa í Kal-
(93)