Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Side 31

29
nálgast. Þann mann tekur hann sem kennara til
reynslu. Og þegar sýnt þykir, að hann sé vandanum
vaxinn, er honum fengin skólastjórnin í hendur. Æski-
legt þykir, að sá, sem við tekur, sé annaðhvort sonur
eða tengdasonur gamla skólastjórans, þótt ekki verði
því alltaf við komið.
En gamli maðurinn sem átt hefur skólann hlýtur
að fylgja með. Þetta er bæði kostur og ókostur. Með
því að teljast enn meðstjórnandi og skrifa undir aug-
lýsingar skólans ásamt nýja skólastjóranum, gctur
hann með sínum gömlu vinsældum dregið nemendur að
skólanum, á meöan viðtakandinn er að vinna sér álit.
En karlarnir eru þaulsætnir, og þeir finna sjaldan
sína hnignun. En arftakinn getur ekki ýtt þeim frá,
þótt þeir gangi í barndóm, og fari að halda fyrirlestra
um sjálfa sig og sína eigin æfisögu. Og áheyrendurn-
ir vilja stundum gleyma því, að þetta var einu sinni
bjart ljós, sem er það eina, sem gæti sætt þá við að
sitja undir þeim lestri með þolinmæði. Á þann hátt
veldur þetta stundum vandræðum.
En skólastjórinn getur líka fallið frá, méðan hann
er enn ern og ungur, og án þess að nokkur sé við
hendina til að taka við. Getur þá, ef illa ræðst með
eftirmanninn, allt hrunið saman á fáum árum. Að-
sóknin dvínar, og hinir víðu salir standa auðir eða
hálftómir. Svo hefur mörgum skóla farið.
Sumarið 1927 ferðaðist ég um Danmörku og heim-
sótti þá allmarga skóla. Suma þeirra hafði ég þekkt
20 árum áður, en suma hafði ég ekki áður þekkt. —
Það duldist mér ekki, að breyting var orðin á hag skól-
anna í heild. Aðsóknin var mun minni. Einungis fáir
höfðu fulla tölu. Emn skóli, sem ég kom á, hafði 20
nemendur. Húsrúm hans virtist mér benda til þess, að
þar hefðu áður verið um 100 nemendur.