Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Síða 39

37
kinnroða fyrir eðlilegum þrám sínum og löngunum.
Fjöldi einsetumanna hefur eytt æfi sinni úti á eyði-
mörkum og öðrum stöðum fjarri mannabyggðum til
þess að geta betur staðizt þann holdsins djöful. Upp
af þessu öllu spratt svo kenningin um umbun vesa-
linganna í öðru lífi, kvöl og sársauki var talið eftir-
sóknarverðast hér á jörð, þjáning og ekkert annað en
þjáning. Þetta er kenning presta og annara fyrir-
manna kirkjunnar, sömu mannanna, sem seldu mönn-
um syndalausn, töldu heimskan almúga á að gefa fyrir
sálu sinni stórfé til kirkna og klaustra og grundvöll-
uðu ýmsa einskisverða siði, svo sem barnsskírnir og
fermingar til þess að afla sjálfum sér og kirkju sinni
tekna, og frá þessum mönnum og kenningum þeirra
stafar sú lífsskoðun, sem hættulegust er öllum mönn-
um, sú lífsskoðun, sem kemur mönnum til að sætta sig
við allskonar vesaldóm, allt í von um ríkuleg laun að
endaðri þessari krossgöngu, bættum kjörum handan
við gröf og dauða, svo stórbættum, að þar eiga þeir
fyrstu að verða síðastir, en þeir fátæku og þjáðu mest
metnir.
Jafnvel, hvað Krist snertir, hefur þessu verið komiö
að. Það eru ekki verk hans á jörðunni, sem hafa lyft
honum hæst allra guða. Það er ekki samræmið dásam-
lega í öllu lífi hans, sem gefur honum aðalsréttinn.
Það er þjáningin, krossdauði Krists, sem fleygt hefur
þúsundum kvaldra og ánauðugra fyrir fætur meistar-
ans. En hver gæti trúað, að Kristur sæti ekki jafnhátt
á himni og við hægri hönd guðs föðurs almáttugs, þótt
hann hefði aldrei á krossi dáið. Því fái einhver ein-
hver laun fyrir eitthvað, þá er það fyrir það, sem
honum tekst að inna til þarfa, en ekki fyrir þau ö-
hæfuverk, sem samvizkulausir bófar vinna á honurn.
Skifting efnis og anda og pinting holdsins er ekki