Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 52

5Ö
innvígðir í. Og sjálfur guðdómurinn átti sér jafnail
líkneski inni í musterinu, og því líkneski var oft þann-
ig fyrir komið, að um það var myrkur, nema á vissu
augnabliki, sem prestarnir höfðu reiknað út og undir-
búið, að sólargeislarnir skyldu á það falla, svo að guð-
inn birtist undrandi og fagnandi mannfjöldanum, sem
safnað hafði verið í musterið. En Echnaton lét reisa
Aton altari undir beru lofti, og þar voru fómirnar
færðar frammi fyrir sjálfri sólinni, sem var ímynd
Atons. Hann lét heldur ekki gera Aton líkneski, held-
ur táknmynd, sem átti að sýna sólskífuna, stafandi
geislum, er enduðu sem útrétt hönd. Aldrei fyrr hafði
nokkur maður getað hugsað sér guðdóminn nema ?
mynd manns eða dýrs. Og jafnvel síðar, þegar ísraels-
menn náðu þeim trúarlegum þroska að trúa aðeins á
einn guð, hugsuðu þeir sér hann eins og mann sem
gekk um aldingarð sinn i kvöldkælunni — hann hafði
líka skapað manninn eftir sinni eigin mynd.
Aton var hið góða sjálft. Hann var hinn kærleiks-
ríki faðir alls, sem hann hafði skapað. Ást haris
náði til alls, hins minnsta og stærsta. Hann heyrði
jafnvel ungann tísta í egginu. Aldrei er þess getið,
að Aton reiðist eins og Jahve, og að hann tali máli
þrumunnar eða skjóti eldingum. Aton er einmitt hinn
mildi guð friðarins. Echnaton er fyrsti maðurinn i
sögu mannkynsins, sem boðaði mildi og frið við aðrar
þjóðir, og hann flutti boðskap sinn frá sjálfu há-
sætinu.
í gröf einni á E1 Amarna hefur fundizt lofsöngur
um Aton, sem líkur þykja til, að sé eftir Echnaton
sjálfan. Og af því þessi lofsöngur er merkasta heirn-
ildin um þessa trú, sem Echnaton boðaði, og hvernig
hún var boðuð, hef ég reynt að þýða dálítinn kafla
úr honum: