Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 61

59
Nú var allt undir því komið, að afgreiða málið fljótt,
áður en keppinautar og andstæðingar ekkjunnar
fengju byr í seglin. En þann veg leit hinn skynsami
konungur Hetítanna ekki á málið. Hann vildi gefa sér
tíma til að athuga, hvort hér væri ekki háskaleg gildra
fyrir hann lögð. Svo getum við sett okkur í spor ekkj-
unnar, þegar hún eftir mánaðarbið fær skynsamlegt
en gagnslaust bréf í staðinn fyrir eiginmann. f ör-
væntingu endurtekur hún bæn sína í nýju bréfi. Og
nú ætlar Hetítakonungurinn að verða við ósk hennar.
En þá er það orðið um seinan. Andstæðingum hennar
hafði tekizt að ná veldissprotanum í sínar hendur og
konungssonurinn frá Hetítalandi varð aldrei konung-
ur yfir Egyptalandi. Ekkjan hans Tutanchamons,
litla stúlkan, sem er að leika sér á myndunum frá E1
Amarna, hverfur af leiksviði sögunnar fyrir fullt og
allt. í Egyptalandi getur enginn framar lyft merki
Echnatons.
En varð þá barátta Echnatons öll fullkomlega ár-
angurslaus, endaði hún með svo fullkomnum ósigri,
að ekkert stæði eftir? Varð lífið aftur eins og það
hafði áður verið, áður en þessi voldugi og undursam-
lega gáfaði faraó reyndi til að þrýsta á það sínu inn-
sigli? Við því er ekki unnt að fá nein fullnægjandi
svör. Nútímamaðurinn getur þekkt Echnaton sem
furðu nákominn bróður, en það er ef til vill aðeins af
því, að mannkyninu hefur lærzt eftir allt öðrum vcg-
um að sjá sama ljómann yfir lífinu.
En minnast skal þess samt að lokum, að á dögum
Echnatons bjó erlend þjóö í ríki hans, Gózenlandinu
milli Egyptalands og Sínaískagans. Einmitt þessi er-
lenda þjóð varð til þess að lyfta fána trúarinnar á
einn sannan guð og bera hana fram til sigurs. Hvort