Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 97

95
hafði drukkið og ratað í leiðinleg æfintýri. Hann hafði
jafnvel verið um tíma á Kleppi. Hann kom drukkinn í
skólann, en sætti sig þó fljótt við skólareglur og stund-
aði nám sitt vel fram yfir miðjan vetur. En þá var
hann fenginn til að leika erfitt hlutverk í fyrirhafn-
arsömum sjónleik, og námið og reglan fór út um þúf-
ur. Þó las hann vel undir próf, en riiér fannst þó
lítil von, að hann næði fullu valdi yfir sér aftur, nema
helzt með því, að hann kærnist á kyrrlátt og reglu-
fast heimili urn sumarið. En hann vildi fara eitthvað
út í buskann, frjáls. Næsta haust kom hann aftur
drukkinn í skólann, og þá tókst ekki að ná nauðsyn-
legu valdi yfir honum, nema dag og dag.
Vesalings Eddi. Nú fann hann og skildi, að hann
gat enga gæfu sótt í skólann, og var þar öðrum ógæfa.
Hann taldi sér trú um, að það stafaði af vonlausum
ástum — þar hefði hann brotið allar bi'ýr að baki, —
og ekkert fram undan. Eg vissi vel, að það var ekk-
ert annað, en að hann hafði gefið ógæfu sinni og eirð-
arleysi þetta nafn og þessa skýringu, til þess að láta
það eitthvað heita.
Skólareglurnar voru fáar, en hann braut þær flest-
ar flesta daga. Eg reyndi að láta hann hringja í tíma
og úr tíma, hann var því ekki vaxinn. Eg fyrirgaí
honum, af því að eg fann og vissi, að honum var ekki
sjálfrátt. Auðvitað átti hann að fara, af því að hann
var sjálfum sér að engu gagni og skólanum til skaða.
En hann átti hvergi heima, faðir hans lá fyrir dauð-
anum, móðir hans gat ekki sinnt honum. öllum þótti
vænt um hann, af því allir kenndu í brjósti um hann,
og þó leið flestum illa nærri honum, því að ógæfan
fylgdi honum svo fast, að skugginn hennar féll á þá,
sem voru í návist hans. Stundum kom hann inn í
bekkinn í miðri kennslustund, og þá var eins og ein-