Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1933, Qupperneq 101

99
sem eg hef hugsað um í hálft ár, og þó er líklega
ekki rétt að fari.
Eg hefði ekki viljað deila á ykkur i þessu bréfi, og
þó verð eg að gera það. Eg hef framan við mig vél-
ritaða Skólabjöllu, og á fyrstu síðu er eg þar skráður
sem fyrsti maður í útgáfunefnd. Eg kannast víst við
það að hafa verið til þess kosinn, að velja til vélrit-
unar það, sem skárst átti að vera í skólablaðinu í
fyrra. Það var ekki að mínum vilja, og eg neitaði
þvi, að taka nokkurn þátt í þeim nefndarstörfum, af
því að eg hafði andstyggð á blaðinu, eins og það
var í fyrravetur. Og því er það sá yfirgangur, sem
nálgast það að vera hrakmennska, þegar á mig er klínt
ábyrgðinni á þessari »útgáfu«, sem dreift er út um
allt, og er, þrátt fyrir það, að hún er úrval úr blað-
inu, krökk af því, sem er mér viðurstyggð. Eg veit
að þetta stafar af skilningsleysi ykkar, og ekki vilj-
andi til skapraunar gert. En því miður hef eg aldrei
orðið skilningsleysi ykkar svo vanur, að það hafi hætt
að valda mér sársauka.
En svo ætla ég líka að þakka ykkur öllum fyrir það,
að þið hafið gert líf mitt furðu auðugt, bæði af nautn
og kvöl. Og eg verð að biðja ykkur að fyrirgefa mér,
þó aö eg segi ykkur það hreinskilnislega, að eg er
ekki vaxinn meiru af slíkum auði. Þó að mér hefði
ekki verið ýtt burtu frá skólanum, varð eg að taka
mér hvíld hvort sem var. Eg var orðinn þar of ríkur
og þó of fátækur.
Og svo get eg ekki látið það hjá líða, að mótmæla
því, af öllum huga, sem segir hér á öðrum stað í rit-
inu, í grein, sem annars er betur rituð, en órituð að
flestu leyti: »að afl þess sem ræður, er um leið réttur
hvers tíma«. Slíkt er meiri dýrkun á frekjunni og
7*