Freyr - 01.07.2000, Blaðsíða 5

Eg vildi alltaf
eiga heima í sveit
Viðtal við Guðrúnu Stefánsdóttur f Hlíöarendakoti í Fljótshlfð
Guðrún Stefánsdóttir í Hlíð-
arendakoti í Fljótshlíð rekur
fjárbú með fjölskyldu sinni.
Hún gerði víðreist um heiminn á
yngri árum og hefur kynnt sig í því
að hafa skeleggar skoðanir á mál-
um. Blaðamaður Freys sótti hana
heim um síðustu páska og bað hana
fyrst að segja á sér deili.
Ég er fædd í Reykjavík árið 1959
og uppalin þar. Foreldrar mínir eru
Stefán Jónasson húsasmíðameist-
ari, ættaður frá Borgarfirði og Fá-
skrúðsfirði, og Gerður Hulda Lár-
usdóttir, ættuð úr Flóanum og Vest-
mannaeyjum, hún dó á síðasta ári,
en faðir minn lifir Ég á tvö syst-
kini, eldri bróður og yngri systur.
Ég varð gagnfræðingur frá Gagn-
fræðaskóla Austurbæjar og síðan
fór ég að Hvanneyri og varð bú-
fræðingur þaðan árið 1977. Eftir
það fór ég í Tækniskólann í eitt ár
og þaðan fór ég út til Skotlands og
tók þar landbúnaðartæknifræðipróf
frá Oatridge Collage árið 1979.
Eftir það starfaði ég eitt ár hjá
RALA sem aðstoðarmaður hjá Sig-
urgeiri Þorgeirssyni í krufningum á
sauðfjárskrokkum, en fór þá aftur
utan og var fjögur ár við Landbún-
aðarháskólann í Edinborg, East of
Scotland College of Agriculture, og
lauk þar kandidatsprófi árið 1983.
Kemur þú þá heim?
Ég vann öll sumur, sem ég var í
skóla úti, hjá RALA, bæði á Korpu
hjá Jónatan Hermannssyni og hans
mönnum í komkynbótum og á haust-
in, því að skólinn byijaði ekki íyrr en
í október, uppi á Hesti. Þar kynntist
ég m.a. Halldóri Pálssyni og Sigríði,
konu hans, og það var ómetanleg
reynsla að vera með þessu fólki.
Þegar ég hins vegar lýk námi í
Edinborg þá ákváðum við tvær vin-
konur að fara í heimsreisu á vegum
Samtaka ungra bænda, sem eru al-
heimssamtök. Þessi samtök útvega
ungu fólki starf í 6-7 mánuði á
hverjum stað víða um heim. Maður
fer sem einstaklingur en samt í hóp
sem fer að vinna úti um allan heim.
Astralir og Ameríkanar koma til
Evrópu og Evrópubúar fara til þess-
ara landa og oftast em þetta bænda-
synir og -dætur.
Það má reyndar geta þess að í
námi mínu valdi ég mér þróunar-
hjálp sem verkefni og það fólst í því
að ég lagði sérstaklega fyrir mig
fóðmn á Ayreshire-kúm og í tengsl-
um við það dvaldist ég hálft ár í
Tansaníu á býli þar sem voru
mjólkurkýr af þessu kyni.
Vinkona mín, sem var bresk, og
ég ákváðum þama að fara fyrst til
Astralíu og síðan til Bandaríkjanna
og þar með hringinn í kringum
hnöttinn. Við dvöldumst sjö mán-
uði á hvomm stað, hvor á sínu bú-
inu.
Hlíðarendi í Fljótshlíð.
Hvar varstu í Ástralíu ?
Ég var á búi syðst í Suður-Astra-
líu sem er eitt af fylkjum landsins,
hjá ágætis hjónum. Þama er þurr-
asti hluti þurmstu heimsálfunnar,
en samt hægt að búa þar. Allt vatn
er dælt upp úr jörðinni með vind-
myllum og þama er slíkur snefil-
efnaskortur í jarðvegi að ýmis efni,
svo sem bór, kóbolt og kopar, þurfti
að setja í vatnstrog búfjárins til að
koma í veg fyrir snefilefnaskort hjá
þeim.
Maður fór vikulega á mótorhjóli
með bursta, og burstaði upp trogin
og setti í þau þessi snefilefni í leið-
inni. Þá varð maður að vara sig á
snákunum sem lágu í skuggsælu.
Þama voru um 200 Shorthom kýr
til kjötframleiðslu og 7000 ær og
2000 sauðir af Merinó-kyni sem
haldin vom einkum vegna ullarinn-
ar. Féð fór lifandi á stómm flutn-
ingaprömmum til Arabalanda þar
sem því var slátrað eftir trúarregl-
um þeirra.
Hjónin, sem ég var hjá heimsóttu
mig hingað ekki fyrir löngu og þau
(Freysmynd)
FREYR 7/2000 - 5