Freyr - 01.04.2004, Blaðsíða 11

og fáum ostamysu frá mjólkur-
samlaginu og notum mikið af
henni og hún fylgir nautunum al-
veg til slátrunar. Það eru helstu
drykkjarfong þeirra. Asamt þessu
hafa þeir svo frjálsan aðgang að
heyi, þ.e. rúllum.
Til þess að ná nautum, einkum
íslenskum, í það gott eldi að þeir
flokkist vel þá kann ég ekki að
gera það öðruvísi en að gefa þeim
töluvert kjamfóður fyrir slátrun
og við höfum notað þar eigið
bygg-
Hvað gerið þið gripina gamla?
Við ölum þá upp í u.þ.b. tvegg-
ja ára aldur og í seinni tíð höfum
við ekki gelt þá, en það var gert
áður. Jafnframt því þá em gripim-
ir alveg aldir á húsi. Kvígur, sem
eiga að fara í mjólkurframleiðslu,
em hins vegar hafðar úti á beit á
sumrin þegar þær hafa aldur til.
Kjötvigt?
Meðalfallþungi gripanna er um
260 kg. Blendingamir em vem-
lega þyngri og fara gjaman vel yf-
ir 300 kg. Þyngsti gripur okkar fór
í 418 kg kjötvigt. Við vigtuðum
hann á bílavog og hann var rétt
um 800 kg á fæti. Hann var hálfur
Limousín.
Við leggjum inn árlega rúmlega
100 gripi, og innleggið er alls 30 -
35 tonn.
Sala á nautakjöti
Markaðsfærslan á kjötinu. Þið
önnuðust hana lengi vel sjálfir?
Já, faðir minn og Ingimar seldu
á tímabili Hótel Sögu allt kjötið.
Seinna tók Hótel Loftleiðir við og
þá var öllu lógað á haustin og það
komu menn frá hótelinu austur og
vom dögum saman hjá okkur og
úrbeinuðu kjötið.
Núorðið er verið að lóga jafnt
og þétt, í hverjum mánuði. Við
vomm að selja þetta sjálfir, mikil
ósköp, og skiptum við ýmis kjö-
Kýrnar að gæða sér á fóðurkálsrúllu.
tvinnslufyrirtæki, en síðan harðn-
aði þessi markaður og fór að
verða mjög erfiður. Þessari beinu
sölu okkar lauk með skelfilegum
ummælum, segi ég alltaf, þegar
forráðamenn Ferskra kjötvara
sögðu við mig: Það er ómögulegt
að kaupa af þér kjötið lengur, það
fer alltof mikið í góða flokka.
Svona er þetta og þeir sögðu að
þeim þætti ekkert gott að þurfa að
segja þetta við mig. Auðvitað vor-
um við að leitast við að fá góða
flokkun á kjötið því að öðmvísi
skilar þetta engu, þannig að ég var
ekkert glaður að heyra þetta. En
markaðurinn var bara farinn í því-
líka vitleysu að verðið fór að ráða
öllu en gæðin sátu á hakanum og,
eins og þeir sögðu, það er aðili hér
við hliðina á okkur og hann er að
kaupa inn ódýrari flokka og selur
það í búðir allt á sama verði.
Hvar slátrið þið núna?
Ekki á Austurlandi, þar er ekki
lengur slátrað nautgripum og
sauðfjárslátmn reyndar líka hætt.
Nú fara gripimir frá okkur norður
á Akureyri með þónokkmm auka-
kostnaði. Og það sem mér fínnst
verra er að ég hef misst svolítið
metnaðinn fyrir því að framleiða
gæðakjöt, bæði með þessari pínu
að það sé jafnvel kvartað undan
góðu kjöti og svo er hitt að við
fómm alltaf í sláturhúsið og
fylgdumst með föllunum, þ.e.
hvar vom þau stödd með fitusöfn-
un og slíkt.
En þú telur að það sé grund-
völlur fyrir að halda uppi markaði
fyrir gæðanautakjöt hér á mark-
aði?
Já, ég vil ekki trúa öðm. Nauta-
kjöt og nautakjöt er ekki það
sama. Það er geysilegur gæða-
munur þar á ferð og það er ekki til
að byggja upp markað að neyt-
andinn geti ekki treyst því hvað
hann er að fá.
Segjum að fólk sé að bjóða til
sín gestum í mat og það hitti á
seigt og vont nautakjöt. Ég er ekki
viss um að það leggi í slík kaup
aftur. Þess vegna þurfum við með
einhverjum ráðum að tryggja
framboð á úrvalsgóðu nautakjöti.
Við getum framleitt það og það
Freyr 3/2004 - 11 |