Freyr - 01.04.2004, Blaðsíða 8

Gunnar við fjóstölvuna.
í tölvunni er þeim skipt niður í
hámjólka, lágmjólka, stritlur,
geldaðlögun og geldar. Við röðum
þessu sjálf og nýbomar kýr eru
settar í flokk hámjólka og þá fá
þær að fara oftar í mjaltarann.
Lágmjólka kýr koma aftur ekki
upp á tékklistann þó að það líði
lengri tími rnilli þess að þær mæti
í mjaltir. Svo er nokkuð sem heit-
ir geldaðlögun og þá em leyfðar
aðeins einar mjaltir á sólarhringi.
Það fer svo eftir leiðni í mjólkinni
og fleim hvort við setjum hana á
aðskilnað. Mjólkin úr sumum
kúm er alveg í lagi út mjaltaskeið-
ið en mjólk úr öðmm þarf að leiða
fram hjá. Þetta gerist ekki sjálf-
krafa, heldur fáum við viðvörun
og jafnvel upphringingu og þurf-
um þá að gefa tölvunni þessi fyr-
irmæli.
Þetta er mikill tœknibúnaður,
hvernig er jylgst með honum?
Við erum með svokallaðan
þjónustusamning við fyrirtækið
Vélar- og þjónustu sem seldi okk-
ur tækið, sem er af gerðinni Lely.
Við fáum nokkrar heimsóknir á ári
frá þjónustufulltrúa þeirra. Þess
utan höfum við alltaf aðgang að
honum, nánast allan sólarhringinn.
Ef eitthvað ber út af, sem við ráð-
um ekki við sjálfír, þá kemur hann
svo fljótt sem auðið er.
Ég skal viðurkenna að í fyrst-
unni fannst mér þetta afar fram-
andi og ég var smeykur við að
gera það við tækið sem mér var
sagt að gera, svo sem að opna hlíf-
ar og skrúfa eitthvað, en reyndin
hefúr orðið sú að maður hefúr gert
heilmikið með leiðbeiningum
gegnum síma, ef eitthvað hefur
komið upp á. Hitt er svo annað
mál að það er bara sáralítið að
koma upp á.
Hálfu öðru ári eftir að við feng-
um tækið þá birtist þjónustufull-
trúinn, en hann heitir Bergur Ket-
ilsson, og kvaðst ætla að skipta
um heila í mjaltaranum. Þetta var
svolítið spjald á stærð við eld-
spýtustokk, hann kippti hinu út og
stakk þessu inn og tækið gjör-
breyttist við það, vinnur öðruvísi,
leitar öðruvísi að spenunum og
hefur meiri vídd til að grípa spena
á stálmuðum júgrum.
Ég segi það alveg hiklaust að
eins og þessi tæki eru í dag, með
uppfærslu á fyrri hugbúnaði, að
þá mjólkar tækið allar kýr, svo
fremi að það komist undir júgrið,
en þar þarf að vera ákveðin lág-
markshæð. Sú hæð er þó ekki
lægri en það að það eru leiðinda-
kýr að öðru leyti ef það sleppur
ekki til.
Fóðrunin
Fyrirkomulag fóðrunar?
Varðandi grófifóðurfóðrunina þá
er í íjósinu svokallað Weelink
kerfi sem er hollenskt að uppruna
og flutt inn af Landstólpa. Við
setjum í það fímm rúllur sem eru
um 1,70 m í þvermál og þessi
skammtur nægir í þrjá til þrjá og
hálfan dag fyrir um 75 gripi.
Kýmar éta beint úr rúllunum í
gegnum grindur sem maður færir
svo saman eftir því sem étið er.
Þama komast 24 kýr að í einu.
Reyndar höfúm við þama fyrir
framan pláss fyrir kálrúllu sem
kýmar hafa líka aðgang að.
Mín skoðun á þessu er í stuttu
máli sú að þetta sé afar einfalt fyr-
irkomulag og einstaklega vinnu-
sparandi. Maður veit ekkert af
gróffóðurgjöfínni.
Síðan má ræða um það hvort
eitthvað annað, t.d. heilfóður, sé
betri fóðrunaraðferð, en ég tel að
þarna fáist fullnægjandi fjöl-
breytni í fóðrinu. Best væri auð-
vitað ef fóðurgildi í öllum rúllun-
um væri hið sama, en það verður
aldrei, þurrkstigið er breytilegt og
sumt er af gömlum túnum en ann-
að með hreinu vallarfoxgrasi og
til að bregðast við þessu þá blönd-
um við rúllunum. Við merkjum
hvaðan hver rúlla er og látum
efnagreina heyið þannig að það er
hægt að stjóma þessu.
Ég hef margoft séð hvemig kýr
étur fyrst af hálfblautu vallarfox-
grasi en fær sér svo á eftir af þuiru
heyi af gömlu túni. Ég segi því
| 8 - Freyr 3/2004