Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1933, Blaðsíða 27

KVEÐJA
7
langa umhugsunarfrest. Útsýnið
yfir lífið var nú yfirgripsmeira,
skilningurinn útfærðari og gleggri.
Andlegt líf er hvað, einnar og sömu
tegundar? íslenzk menning er and-
legt líf, holt og heilnæmt þeirn,
sem undir merki þess eru' bomir,
samkvæmt, samstætt, og sjálfgefið.
Verk sín helgaði hann því, eftir
þetta, í þökk þúsunda, meðan
stundirnar liðu, sem eftir voru
dagsins, fram til nætur. Vér sökn-
um hans því héðan úr þessu sund-
urslitna félagslífi voru. Við burt-
för hans er höggið mikið skarð í
fámennan húp. Með honum er sá
til moldar genginn, er öruggub stóð
og heilhugaður.
En svo hefir reynslan kent oss,
að samfara lífinu er dauðinn, og
því að öðlast, er hitt, að missa.
Hrunið hafa mörg
í hafið björg,
þar sem bára blá
skall bergi á.
Straumar og öldurót tímans losa
björgin. Forgöngumennirnir falla,
Æfinni er samt ekki varið til ónýtis,
því merkið stendur.
Yfir nyrzta ós
blika norðurljós.
Þau sannindi verða lieldur eigi dul-
in að,
-----eldur og mjöll
skreyta íslands fjöll; —
í hvaða merkingu, sem vér viljum
bafa það.
Yfir öll hin síðari ár, þrátt fyrir
það þó heilsú'bilun hans ágjörðist
og hann fyndi til þreytu, fann hann
«1 fagnaðar í starfinu. Gat hann
þess við oss oftsinnis. Fyrir hon-
um skýrðist æ betur og betur eðli
þess og tilgangur. Hugurinn fann
í því hvíld, það varð helgunar-
starf, fórnfæring og friðþæging
fyrir æfidag, sem honum fanst
sem væri í molum. Hið kirkju-
lega starf varð honum og einkar
hugstætt. Verkin, vinnan, störfin,
á báðar síður í báðum þessum mál-
um voru tengd; runnu saman í eitt.
í skýringu við kvæði, er hann sendi
Tímariti Þjóðræknisfélagsins í vet-
ui-, komst hdnn svo að orði: “Vís-
urnar hafa stöðugt neimförina
fjrrir augum.”
Hann var á heimleið — í tvens-
konar merkingu. — í landsýn. Hug-
ur hans hafði ættlandið stöðugt
fyrir augum. Hann þekti það.
Þekkingin lagði honum til litina er
ímyndunaraflið notaði til þess að
draga upp myndina, sem falin var
bak við haf fjarlægðarinnar — og
haf tímans — enn skýrari stöfum.
Á ferðalagi heim er andinn ávalt
öruggur og fagnandi, finnandi að
leiðin styttist, hafið kyrrist og
skýrara og gleggra sézt til lands við
hverja faðmlengd sem farin er. Því
Áfram og alt af heim
inn gegnum sundin blá
Guðirnir gefa þeim
gleði, er landið sjá.----
Séra Jónas A. Sigurðsson, með-
nefndarmenn þínir og samverka-
menn kveðja þig með söknuði.
Allir finna til skaðans sem félags-
mál vor hafa beðið við burtför þína.
Þeir þakka alúðina, áhugann, vilj-
ann og verkin.
R. P.