Fréttatíminn - 02.12.2011, Blaðsíða 58

annskepnan er furðulegt
kvikindi. Hún leggur á sig
ómælda vinnu sem er oft-
ar en ekki algerlega óþörf.
Menn streða myrkranna á
milli, ekki bara til að hafa
í sig og á, heldur til að
hafa það betra í dag en í gær og undir-
búa að hafa það enn betra á morgun
en í dag. Í velmegunarríki okkar,
sem það er þrátt fyrir hrun, búa
flestir á of mörgum og dýrum
fermetrum, eiga heldur dýrari
og stærri bíla en þörf er á, fleiri
skó en þeir komast yfir að nota
og komast vart í fataskápa
fyrir úrvalinu sem fyrir er.
Samt bæta menn við og
draga ekki af sér. Í þessari
eilífu baráttu líta þeir ekki
aðeins í eigin barm heldur
bera sig saman við aðra.
Allt keyrir þetta um
þverbak einu sinni á ári, í
jólamánuðinum sem nú er
hafinn. Verslanir fyllast af
vörum og fólki sem ber þær
heim til sín í þeirri von að
koma þeim einhvers staðar
fyrir. Heimilin eru skreytt, nýja
jóladótinu komið fyrir og gamla
góssið sótt í geymsluna og bætt
við ef seríurnar hafa dáið drottni
sínum frá síðustu hátíð ljóssins.
Menn hanga á hálum þökum og
leggja sig í lífshættu við að skreyta ufsir.
Aðrir norpa krókloppnir undir og uppi í
trjám, einnig í umtalsverðri hættu, í því
skyni að prýða þau marglitum jólaljósum.
Þessu bölva sömu menn strax eftir þrett-
ándann þegar taka þarf heila klabbið
niður og koma fyrir í sömu geymslu og
það var. Og veðrið er ekki betra í janúar-
byrjun en við upphaf aðventunnar, allt
gaddfreðið svo nánast þarf að höggva
rafleiðslurnar úr klakanum.
En auðvitað er sjálfsagt að taka þátt
í þessu, lýsa upp skammdegið og halda
hagkerfinu gangandi. Ekki veitir af fyrst
Kínamaðurinn fær ekki að kaupa freðið
hálendið og koma þar upp golfvelli og
öðru til afþreyingar á hlýlegu útivistar-
svæðinu. Því má ekki gleyma að allir
þurfa að lifa, glingurbúðir jafnt sem bóka-
búðir, kjötiðjur, matvöruverslanir, föndur-
stofur og jólatréssalar, að ógleymdum
seríusölum. Þeirra tími er í desember.
Þess vegna fórum við hjónin í seríu-
söluna um síðustu helgi, hina fyrstu í
aðventu. Konan taldi brýna nauðsyn á því
að kaupa seríu eða tvær til viðbótar. „Við
eigum sextán seríur í bílskúrnum,“ sagði
ég sí-svona við frúna, rétt til að minna
hana á það gnægtabúr sem þar er. „Já,“
sagði konan, „það getur vel verið, en ég
ætla að setja rauða seríu í stofugluggann.
Við vorum með glæra þar í fyrra. Það var
ekki nógu mikið fútt í því. Rauði liturinn
er litur jólanna.“
„Við eigum rauða seríu, gott ef ekki
tvær eða þrjár,“ sagði ég og minnti enn á
gnægtabúrið í skúrnum. „Þær passa ekki
í þennan glugga,“ sagði konan, „ég set
þær á jólatréð, það er aldrei nóg af seríum
á því.“ Ég mótmælti ekki enda var serí-
unni ætlaður staður innan við gler stofu-
gluggans. Hana mátti því hengja upp þótt
úti gnauðaði vindurinn í aðventufrostinu.
„Finnst þér ekki fallegra að hafa allar
seríurnar innandyra?“ sagði ég blíðri
röddu við konuna þegar við vorum á leið
til seríusalans. Allt vildi ég til vinna til
þess að losna við útiljósatengingar í kulda
og trekki. „Þá njótum við ljósanna inni,“
bætti ég við, „um leið og við vörpum
óbeinni lýsingu út í desembermyrkrið.“
„Ég veit það ekki,“ sagði konan. „Það
gæti verið fallegt að setja seríu á þakkant-
inn. Hún mætti vera glær. Hún lýsir þá
húsið upp en er samt í hlutlausum lit. Ég
ætla að fara yfir þetta með seríusalanum.“
Sá tók vel á móti okkur og seldi okkur í
snatri tvær rauðar jólaseríur, aðra langa,
hina stutta. Skreytingin í stofugluggann
var klár. Í framhaldi þess sá ég hvar ser-
íusalinn og konan stungu saman nefjum,
ræddu útiskreytingar og þakkanta.
„Það lyftir húsi eins og ykkar að setja
ljós á kantinn og hvetur um leið nágrann-
ana til að gera slíkt hið sama. Þá kemst
heildarmynd á götuna,“ sagði seríusalinn
með dollaraglampa í augum. Honum var
ekki aðeins að takast að selja útiskreyt-
ingar á eitt hús heldur heila götu. Villt-
ustu draumar seríusalans virtust vera að
rætast. Ég gaf honum svo illt auga að það
gat ekki farið fram hjá honum. Þetta æði
mannsins varð að stoppa í fæðingu enda
sá ég ekki betur en hann væri að kalla
upp kort í tölvu sinni svo telja mætti öll
húsin við götuna okkar.
„Ertu ekki með fleiri inniseríur í
glugga?“ sagði ég með svo miklum þjósti
að nægði til að trufla útiseríuræðu og
korta-
gláp sölumannsins. „Við hjónin erum
svona inniseríufólk, meira fyrir óbeina
lýsingu en beina,“ hélt ég áfram. „Hvaða
liti ertu með, fyrir utan þennan rauða?“
“Ja, eiginlega alla regnbogans liti,“
sagði seríumaðurinn sem sleginn hafði
verið út af laginu, „allt eftir óskum við-
skiptavinarins.“ Doll-
aramerkið dofnaði.
Hann leit í uppgjöf á
konuna.
„Tali nú hver fyrir
sig,“ sagði konan og
leit á bónda sinn og
síðan á seríumann-
inn. „Ætli við látum
þetta samt ekki
duga,“ bætti hún við
og tók rauðu serí-
urnar: „Það er engin
útistemning í gangi í
augnablikinu.“
„Það er kalt og leið-
inlegt að hengja þetta
upp úti – og ekki
síður að taka þetta
niður eftir jólin,“
sagði ég mér til máls-
bóta á útleiðinni.
„Það gerir árs-
tíminn, góði minn,“
sagði konan, „jólin
eru víst alltaf í des-
ember þegar dagur-
inn er stystur, en það
ku þó vera fordæmi
fyrir frestun þeirra.
Viltu gera eitthvað
í því?“
Hátíð ljóssins
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
M
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
GEFÐU ÞEIM SEM ÞÉR ÞYKIR VÆNT UM
GÓÐA GJÖF UM JÓLIN!
Jólagjafaöskjurnar frá Bláa Lóninu innihalda íslenskar gæðavörur sem
eru vandlega valdar saman til að skapa fullkomna upplifun.
H
úðgreining og ráðgjöf á staðnum
Laug
aveg
i 15

ww
w.
blu
ela
go
on
.is
Fegraðu líkamann
JÓLATILBOÐ
4.500 kr.
(fullt verð 6.500 kr.)
Þessi askja hefur allt sem þarf til að dekstra
við húðina eftir baðið.
Lágafellsskóli
Mosfellsbæ
Má bjóða þér að taka þátt í metnaðarfullu skólastarfi
þar sem einkunnarorðin samvera, samvinna
og samkennd eru höfð að leiðarljósi?
Lágafellsskóli vill ráða til starfa:
Menntunar- og hæfnikröfur:
Umsóknarfrestur um störfin er til og með 12. desember 2011
58 viðhorf Helgin 2.-4. desember 2011