Heimilisritið - 01.06.1946, Blaðsíða 40

LJÓSTÓNAR
(SÚRREALISTISK KLIÐHENDA)
Hin marbláa nótt ...
— hið myrkrauffa kvöld
sker mánans gliteggjuð sigð.
Það glampar um loftin
yfir Kotströnd og Kaldaðarnes.
Eftir glóðrautt kvöld
streyma gulbláir skuggar
og gullbleikjað silfurskin — i bliksjóum
yfir byggðina mína
(og þína, elsku Lína).
Og nóttin flýgur
svartvængjuð — af sæ,
úr mjúkum húmslæðum háloftsins —
stjörnurnar skina yfir leiðina þina,
ó, ljúfa Bína (sorry Stína!).
Og þá . ..
stökkva stálhvítir tónar
frá strengjum míns Búlalúla
og frá ljóslýru strengjum
læðast svolitlir tónar —
blátónar,
læðast frá mér
og klifra frá mér
upp á örlitlar
litvarpsbylgjur (sem enginn gómar),
þeir ílustrásómar,
meðan himinsins ljós — öll
hamast að skina
austur á Kamba
(ró ró og ramba) ... og fjöll,
já, alla leið upp í Kjós — öll
þessi himinsins Ijós
einhver ósköp skína — á völl ...
Búlalúla,
búlalúlalúlalúla,
mínir bleikjufölu, gullinhvítu ómar.
Balalala, balalalalalía,
mínir bláslípuðu hljómar,
ólmist nú í yðar mánaskini
yðar ekta-fína-fína mánaskini.
0, frú min Filipía,
38
hia... hía...
Svo snjóhvítir og naktir,
nývaktir,
hía ... hía...
dýrrin — dýrrin — día ...
Fía.
Mínir berfættu búlalúlaómar,
ó, bella Filipía,
stökkva upp á stjörnumerkið yðar.
Hía ... hia ... þetta nýja ...
ría . . ria . ..
día ... kvía . ..
hía ... hía ...
Og ...
mínir dimmbláu,
ítem: dulrauðu, tónar
eru yðar auðmjúku þjónar,
ó, madonna (from Thule)'
Ia bella mía,
meine wunderschöne frauen.
Filipía ... hía ...
En hcimsins ljós, þau halda áfram að skína,
neðan hljómnum strengirnir týna,
— litlum ljósbleikum dónum,
leyndum, hvislandi tónum . ..
— -— Já, þau himinsins Ijós,
þau halda áfram að skina,
hellast úr himinsins hvelfing
þau heimsins skelfing.
Þau skína á hana Gunnu mina i Garði
og glampa á moldarbarði.
Margt um þau bæði,
Garðsbarðið og Gunnu,
sem ég gerði ekki nunnu,
gudskelov. —
Kanski það komist í kvæði
ef kristilegt næði
þér herrar Astvaldi^r og Arni gefið ...
I guðsfriði ... og ró,
nóg.
Kristinn Tlreinn Stcinness.
«
HEIMILISRITIÐ
t