Heimilisritið - 01.06.1946, Page 24

við þeirra hæfi. Hver og einn verð-
ur að gera sér að góðu, hvernig
hann sjál'fur er, hætta dagdraum-
um og vita takmörk hæfileika
sinna.
Alveg eins og að oftast má kenna
þjóðfélaginu um fyrsta glasið, hef-
ur þjóðfélagið skyldur gagnvart
drykkjumönnunum.
Við munum engum árangri ná í
'baráttunni gegn þessu alvarlega
vandamáli, fyrr en við hættum að
hafa gaman af drukknum mönnum
og örfa þá til að láta eins og fífl.
Drykkjumaðurinn er sjú'klingur,
sem þarfnast meðaumkvunar og
Skrítlur um
Faðirinn: „Drengur minn, ég kyssti aldrei
kvenmann fyrr en ég kynntist móður þinni.
Heldurðu að þú munir geta sagt það sama
við son þinn?“
Sonurinn: „Já, en ekki svona sannfær-
andi“.
*
Pilturinn læddist aftan að henni, greip
f.vrir augu hennar og sagði:
,.Eg kyssi þig, ef þú getur ekki sagt, hver
ég er. Þú mátt geta þrisvar".
„Egill Skallagrímsson, Snorri Sturluson,
Jón Sigurðsson".
*
„Eg veit að það er ekki fríðleikanum
fyrir að fara hjá mér“, sagði hann við unn-
ustuna sína.
„O, það er allt í lagi“, sagði hún með
gáfulegum svip. „Þú verður hvort sem er
á skrifstofunni mestan tímann“.
lækningar.
Vísindamennirnir geta tekið
þátt í vörninni gegn niðurrifsafli
áfengisins, með því að benda á
skaðsemi þess fyrir líkamann;
kirkjumennirnir geta skýrt frá
þeirri siðspillingu, sem vínnautn
leiðir af sér; sálfræðingar geta
lýst áhrifum þeim, sem áfengis-
neyzlan hefur á viljaþrek manna
og hugarfar. En aðeins drykkju-
maðurinn sjálfur getur tekið fyrsta
skrefið sér til heilsubóitar.
Hann einn getur hætt að drekka.
ENDIH
ást og hjón
„Er þetta buff gott, ástin?“ spurði unga
eiginkonan kvíðin.
„Alveg prýðilegt! Keyptirðu það sjálf?“
★
„Ef ég neita að giftast þér“, hvíslaði hún
með dreymandi augu, „ætlarðu þá að
fremja sjálfsmorð?"
Hann svaraði ástheitri röddu: „Því er ég
vanur að hóta“.
■k
Halldór: „Konan mín hefur versta minni
í heimi“.
Páll: „Man hún ekki neitt?“
Halldór: „Þvert á móti — hún man allt“.
★
„Það er sagt“, sagði Jón vandræðalegur
og hikandi, „að kossar séu tungumál ilst-
arinnar*.
„Vel sagt“, sagði Hulda. „Talaðu eins
og þér býr í brjósti, Jón“.
22
HEIMILISRITIÐ