Heimilisritið - 01.06.1946, Blaðsíða 19

íbyggnir á svip, og ég held, að hafi
nokkur maður gert sér það Ijóst,
að hann væri algerlega kveðinn í
kútinn, þá hafi það verið hann.
Hann hafði sig sem skjótast burt
og fór niður, en skipstjóri hélt yfir
okkur lítinn ræðustúf, og minntist
á það, sem hann kallaði að lenda
i slagsmálum að ástæðulausu. Svo
sendi hann báða surtana niður og
sagði þeim að leggja sig og hvílast.
Hann var svo nærgætinn við þá
alla leiðina heim og fylgdist af
slíkum áhuga með litbreytingum
þeirra, úr svörtu í brúnt, ljósbrúnt,
gulflekkótt og svo framvegis, að
stýrimaður þorði ekki að gera þeim
neitt. Hinsvegar fengum við hinir
það velútilátið hjá honum, sem
hann þóttist skulda þeim og auk
þess okkar eigin skammt, ósvik-
inn“.
ENDIE
Frumlegir hjúskaparsiðir
I>AÐ ER EKKI afbrýðiseminni fyrir að fara hjá sumum ættflokkum Ástra-
líunegranna. Þar er að vísu ekki leyft að vera giftur nema einni konu, en eigin-
maðurinn má eiga nokkrar hjákonur eða frillur ef hann getur séð fyrir þeim.
Hjákonur hans eru ef til vill eiginkonur annarra manna og eiginkona hans er
ef til vill hjákona annars manns.
Þegar góðan og fáséðan gest ber að garði býður Ástralíunegrinn aðkomumann-
inum að sofa hjá konu sinni og telur það mikla móðgun og lítilsvirðingu fyrir
sig og konu sína, ef maðurinn þiggur ekki boðið. Sama sið hafa Eskimóar haft,
ef þeir vilja sýna einhverjum sérstaka gestrisni.
I Tíbet er hinsvegar hörgull á konum og þar er þeim því leyft að eiga fleiri
en einn eiginmann. Stundum kvænast nokkrir bræður sömu stúlkunni og er þá
elsti bróðirinn talinn faðir allra þeirra bama, sem hún kann að fæða. Sagt er
að þeim innfæddu falli prýðilega við þetta fyrirkomulag og að aldrei beri á
afbrýðisemi.
nokkur maður getur þanist eins út,
án þess að rifna. ,.Ég trúi ekki einu
orði af þessu“, segir hann loksins.
„Hvers vegna ekki?“ spyr skip-
stjóri hvasst.
„O, ég bara trúi þeim ekki“,
svarar stýrimaður og röddin skelf-
ur af niðurbældri geðshræringu,
„ég hef mínar ástæður“.
„Iíeldurðu kanski, að þessir
tveir meinlej>singjar hafi litað sig
svarta sér til gamans?“ segir skip-
stjóri.
Stýrimaður gat engn svarað.
„Og svo farið að berja sig sjálfa
sér til enn meira gamans?“ segir
skipstjóri háðslega.
Stýrimaður svaraði engu. Hann
leit í kringum sig úrræðalaus, og ég
sá þriðja stýrimann senda öðrum
stýrimanni skrítið augnatillit, og
allur mannskapurinn virtist
skemmta sér prýðilega. Allir voru
HEIMILISRITIÐ
17