Heimilisritið - 01.04.1948, Blaðsíða 38

borðnm. „Heldurðú' að Gáston
geti annað þessu einsamall?“
sagði haim.
Gwen smellti með fingrunum.
,,Nú dettur inér noklcuð í hug.
Eg hringi til Júlíu King og spvr
hana, hvort hún geti lánað þér
Jannse sína þetta kvöld“.
„Þetta hljómar eins og hólm-
gönguáskorun", sagði Larry.
;.En hringtiu samt til hennar,
svo að við getum heyrt í lienni
hljóðið“.
Þegar Gwen hafði lagt heyrn-
artólið á, sneri liún sér að Larry
og íjómaði af ánægju. „Þú mátt
gjaman fá Louise“, sagði hún
sigri hrósandi. „l'lg vona bara' að
þeim lendi ekki í hár saman. Þú
veizt hvernig þessir Fraldkar
eru“.
Loui.se og Gaston fóru síður en
svo í hár saman. Samvinna
þeirra varð hin prýðilegasta því
bæði voru þau afburða fagmenn
í sinni grein, og báru því virð-
ingu hvort, fyrir öðru, en brátt
varð sú virðing að gagnk\ræmri
vináttu. Louise var engin feg-
urðardís, en það var eitthvað
vingjarnlegt og traust við litla
andlitið hennar með skæru,
brúnu augunum. ICvöldverður-
inn líkaði prýðilega og bar kunn-
áttu hinna tveggja matreiðslu-
sniJlinga glöggt vitni.
Larry hefði auðvitað strax
gleymt Louise, hefði Gaston
ekki stöðugt verið að syngja
henni lof og prís. Og svo var það
eitt sinn, þegar I^arry kom
frá skrifstöfunni, að Iæuise sat
í eldhúsinu og var að hnoða deig.
Úþp frá þeim degi varð það föst
venja, að hún hjálpaði Gaston,
þegar húsmóðir hennar borðaði
úti, og matur Larrys varð þá
dagana hreinásta fullkomnun.
„Endurgjaldið þér Louise
nokkru sinni hjálp hennar?“
spurði hann Gaston.
„Já, auðvitað, herra“, svaraði
Gaston.
Skyndilega bar svo við að
Júlía King var á hvers manns
vörum í samkvæmislífinu. Kvöld
eitt sat Larry heima við vinnu
sína. þegar símihn hringdi og
þægileg rödd sagði i símanum:
„I>að er Júlía King, herra Burn-
,Xoksins“, svaraði Larry.
Röddin var þægileg, en köld.
„Eg hringi til að biðja yður um
að gera mér dálítinn greiða.
Luise hefur snúist í úlnliðnum,
en ég hef boðið nokkrum gesturn
til mín til kvöldverðar á föstu-
daginn. Kæmi ýður það mjög illa
að lána mér hann Gaston yðar
það kvöld?“
„Hvað skal segja“, svaraði
Larry. „Ég gæti nú borðað úti“.
„Ég þakka“, svaraði ungfrú
King.
„En ekki þar fyrir, að veitinga-
36
HEIMILISRITIÐ