Heimilisritið - 01.04.1948, Blaðsíða 52

Ég mun
aldrei gleyma því
Sönn írásaga eftir
A. J. Hodges lækni
ÞAÐ ER starf læknisins að
bjarga mannslífam . . . og stund-
um þarf það að gerast fljótt ef
vel á að takast. Lyflæknar og
skurðlæknar Iiafa allir sínar
sögur að segja um tilfelli, þar
sem þeir annað hvort gáfu með-
ul eða framkvæmdu uppskurð,
er krafist mikillar tækni eða ná-
kvæmrar þekkingar, og þeir eru
réttilega stoltir af árangrinum í
þeim tilfellum.
Bezta reynsla mín af þessari
tegnnd, var sá hraðasti, frumleg-
asti og um leið einfaldasti upp-
skurður, sem ég hef nokkurn-
tíma gert. Hann heppnaðist þó,
og þessvegnq er ég svo stoltur
af honum.
Þetta skeði haustdag einn,
þegar ég var í venjulegri heim-
sókn til sjúklinga í einum af
50
spítulunum í vest.urhverfi
Chicago. Eg var í liversdagsföt-
um, mér leið ágætlega, og ég var
í hinu mesta sólskinsskapi.
Eg fór inn í lyftuna á fyrstu
hæð, um leið og tvær lijúkrunar-
konur fóru inn. A undan sér
hjóluðu þær hvítum vagni. I
vagninum lá maður, sem verið
var að flytja upp í skurðstof-
una á áttundu hæð. Þegar við
byrjuðum á hinni hægu ferð upp
— en eins og þið kannske vitið
eru lyftur í sjúkrahúsum allt
annað en fljótar í ferðum, víð-
ast hvar — gerði ég tilraun til að
lægja taugaæsingu mannsins,
sem átti að fara að skera upp,
með því að tala við lijúkrunar-
konurnar. Eg vissi að maðurinn
lilyti að vera all-æstur, eins og
reyndar fléstir sem á að fara að
HEIMILISRITIÐ