Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 14

„Og í morgun heyrði ég svo,
að ein af þessum helvítis skækj-
um af ungu kynslóðinni hefði
beinlínis ætlað að myrða mann
i gærkvöldi, — guð hjálpi mér
að blóta“. Gamla konan hækk-
aði róminn, þegar liún minntist
á skækjurnar, og hélt áfram.
„Svona eru þær. Þú þekkir nú
eitthvað' af þessum ódóum, —
ójá. . . . En ég get ekki betur en
aðvarað þig, og sjálf tekurðu af-
leiðingunum áf því, sem kann að
koma fyrir þig, barnið mitt“.
Nú var Lóu nóg boðið.
Henni fannst hún þekkja móð-
ur sína vel. Mjög vel.
Og henni fannst hún skilja
gömlu konuna einmitt nú.
Auðvitað vissi hún allt. Allt.
En hún leyndi hana öllu og
þóttist ekkert vita. Talaði undir
rós.......
Að hún skvldi vera móðir
hennar! Og hvernig gat staðið á
því, að lnin gat komið þannig
fram við dóttur sína, skilgetið
afkvæmi sitt?! — sem hún annað
veifið þóttist alltaf vera að
biðja fyrir! Einmitt móðir henn-
ar var blekking frá upphafi,
þrátt fyrir öll blíðuorð og fals.
Lóa sá það greinilega. En hún
furðaði sig á því. Hvernig gat
móðir hennar fengið' af sér að
úthúða henni undir rós? Hvers
vegna gat hún ekki heldur kom-
ið hreinlega fram og skammað
12
hana? — — eða reynzt henni
eins og móðir — og huglireyst
hana? ,. .
Gamla konan bjóst við svari
frá dóttur sinni. Ef til vill þekkti
hún drósina, hugsaði hún.
En það var dóttir hennar sem
stóð upp, gekk út að dyrunum,
ákveðin, en þó niðurbeygð, sneri
sér þar við' og hrópaði með grát-
staf í kverkunum, hrópaði:
„Ó, mamma, — þú ert ekki
móðir mín, — helvítið þitt!“ —
og hún stappaði niður fætinum
— „því þú getur tekið undir með
þeim sem kalla mig — hóru! . . .
Allt þér að kenna, andskotans
kerlingin þín! ...“
Og svo skellti hún hurðinni
harkalega á eftir sér. Gömul
skeifa datt niður, sem tyllt hafði
verið fyrir ofan dyrnar.
Stúlkan hljóp grátandi út í
myrkrið, rigninguna, storminn.
Líkami hennar, ungur og við-
kvæmur, hann skalf, því það var
nepja. Stormurinn var að færast
í aukana. En hvert skyldi hún
fara?
5.
BAKVIÐ blámálaða hurð í
kjallara situr gamla konan enn-
þá. Gamla konan, móðir stúlk-
unnar, sem sýndi manninum
banatilræði á dögunum, þeirra,
sem lét sjá sig með útlendingi á
bifreiðastöð; hórunnar.
(Niðurlag á nœstu síðu).
HEIMILISRITIÐ