Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 49

ég hægri hönd niður eftir henni
og greip hana, án þess að láta
ljósið flytja sig frá þeim stað,
sem augun leiftruðu nú.
Þegar ég hafði náð í riffil-
inn, miðaði ég og hleypti af, áð-
ur en ég gat miðað vel. — Það
heyrðist hár hvellur og síð'an
skvamp, og ég sá átta feta langa
slöngu byltast um í krampa-
kenndum dauðateygjum á yfir-
borði fljótsins — hinn baneitr-
aða skröltorm.
EFTIR NOKKURRA mán-
aða dvöl á Tabogaeynni, sem
heyrir til lýðveldinu Panama,
fengum við þær upplýsingar frá
ýmsum mönnum, að nokkrir
geysistórir krókódílar hefðu að-
setur sitt í lítilli vík við mynni
Bayanó-fljótsins. Við ungfrú
Richmond Brown afréðum
strax að reyna að' rannsaka hin
lítt þekktu héruð við fljótið og
dýralíf þeirra. Bayano- eða
Chepo-fljótið, eins og það er
stundum nefnt, fellur út í Kyrra-
hafið á þeim stað, sem hin litla
eyja, Chepillo er merkt á landa-
bréfinu.
Við hlóðum „Söru“ — skút-
una okkar — með ýmsum áhöld-
um og matvælum og lögðúm af
stað í ágætu veðri til þessa
krókódílafljóts.
Við vorum á að gizka tuttugu
mílur frá fljótsmynninu, þegar
við tókum eftir rönd á vatnsílet-
inum eins og eftir olíubrák.
Þennan gagnlega leiðarvísi hag-
nýttum við okkur, og um nón-
bilið voi-um við stödd í sjálfu
fljótsmynninu, eða réttara sagt
firðinum út frá því.
Skútan skreið mjög hægt á-
fram í andvaranum, og útsýn var
hin fegursta. Eg sá að beggja
megin víkurinnar voru kalk-
steinsklappir með tindóttum
snösum, og var eins og þær'
vörðu innsiglinguna inn í fljótið.
Við létum Robbí, innfædda
vélstjórann, vera frammi í barka
skútunnar, til þess að kanna
dýpi fjarðarins með grunnsökku,
því að innsiglingin virtist vera
hættuleg sökum skerja og
grynninga. Hann átti að til-
kynna dýpið með köllum og
vara okkur við, ef skútan virtist
ætla að rekast á grynningar eða
sker.
Með varfærni stýrðum við
bátnum inn eftir voginum.-------
Djúpt vatn — þrjá faðma,
hrópaði Robbí — tvo faðma —
nóg vatn. Við vorum rétt kom-
in í öruggt skipalagi, þegar hann
hrópaði: „Stanzið!“
Of seint, því að samtímis
heyrðist brak, alveg eins og
vatnaskrímsli hefði læst skolt-
inu utan um skipskjölinn og væri
að mala hann hægt og bítandi
í sundur. Hefðum við ekki verið
HEIMILISRITIÐ
47