Heimilisritið - 01.07.1948, Blaðsíða 16

manninum með stöðugri sjálfsá-
sökun, kvíða og óánægju. I gæti-
legum skömmtum er áfengi
handhægt og meinlaust meðal til
að deyfa gagnrýnistarfsemi heil-
ans um stundarsakir, án þess að
eyðileggja hugsanir — og sköp-
unarafl hans.
Af þeim 50 milljónum Banda-
ríkjamanna, sem neyta áfengis,
neyta allir, að undanskildum
litlum hundraðshluta, þess í
hófi og einungis vegna þess, að
það færir þeim meiii vellíð'an og
þeir verða betri í umgengni við
kunningja sína og aðra. Það eyk-
ur einnig matarlystina, því að
áfengi er ágætt krydd.
Meðan maður notar áfengi
eingöngu sem hressingu í sam-
kvæmum eða til að auka matar-
lystina, gerir það engan skaða.
Já, jafnvel þó maður drekki
mikið í lengii tíma, verð'a lík-
amlegu áhrifin smávægileg.
Þrátt fyrir ógnandi aðvaranir
bindindispostulanna, eyðileggur
áfengið elcki heilasellurnar. Mað-
ur þarf alls ekki að verða sinn-
isveikur. Hitt er annað mál, að
óhófleg áfengisnautn bendir oft-
ast til þess, að viðkomandi per-
sóna þjáist þegar af alvarlegum,
andlegum sjúkleika.
Við þekkjum ákveðna, tiltölu-
lega sjaldgæfa „áfengissjúk-
leika“ — ICorsakovssýki (minn-
isleysi um nýorðna atburði),
14
stórmennskubrjálæði, ofsýnir og
hið fræga deleríum tremens —
drykkjuæði. En allt er þetta nú
viðurkennt sem sjúkdómsein-
kenni vítamínskorts, og menn
reyna að ráða bót á þeim með
því að láta sjúklinginn fá víta-
mínskammta og fjörefnaríka
fæðu.
Bindindismenn hafa árum
saman haldið því fram, að
áfengi, jafnvel hóflega druklcið,
skaðað'i lifrina, nýrun og magann
og gerði okkur móttækilegri
fyrir krabbameini, hjartasjúk-
dómum, magasári, berklaveiki,
æðakölkun og mörgum öðrum
meinsemdum. Þessar kenningar
eiga sér enga stoð í veruleikan-
um að áliti læknanna Elvin M.
Jellineks og Howard W. Hagg-
ards. Auðvitað verður sá, sem
stöðugt neytir mikils áfengis og
auk þess gætir sín ekki í mat-
aræði, móttækilegri fyrir hvaða
sjúkdóm sem er, en sá, sem ekki
neytir áfengra drvkkja. Hann
verður líka sennilega skammlíf-
ari. En það er engin ástæð'a til
að ætla, að þeir, sem neyta
áfengis í hófi, nái lægri meðal-
aldri en bindindismenn.
Það er ekki ómögulegt að orð-
ið „strammari" verði alltaf not-
að í sambandi við áfengi, enda
þótt rannsóknir liafi sannað, að
það á ekki við'. Áfengið veldur
blelckingu um örvun, en í raun
HEIMILISRITIÐ