Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 47

Fyrirmyndir óskast
Amerískt sögulcorn
FRÚ WITMAN stanzaði sem
snöggvast, þegar hún sá löngu
biðröðina fyrir framan auglýs-
ingaskrifstofu Torellis. Hversu
oft hafði hún ekki staðið eins og
þessar ungu stúlkur og trúað á
gæfuna. Ósjálfrátt speglaði hún
sig í búðarglugga. Þrátt fyrir
erfiði áranna hafði hún varðveitt
góðu, reglulegu andlitsdrættina
og djúpu skuggana, andlitið, sem
fyrir tíu árum hafði brosað til
hennar frá óteljandi fegrunar-
auglýsingum. Góður Ijósmynd-
ari myndi ennþá geta gert mik-
ið úr andliti hennar. Hún tók
ákvörðun í skyndi og stillti sér
upp meðal laglegu, ungu stúlkn-
anna. Litlu síðar kom ungur
maður út. Hann gekk eldsnöggt
meðfram röðinni og valdi nokk-
ur eintök úr.
„Nóg í dag“, sagði hann svo.
Allt í einu stanzaði hann frammi
fyrir frú Witman.
Hún hélt niðri í sér andanum
af eftirvæntingu. „Komið upp í
vinnustofu Merrymans klukkan
níu í fyrramálið“, sagði hann
stuttaralega.
Frú Witman gerði sér fyrst
Ijóst, hvað gerzt hafði, þegar hún
var komin góðan spöl út eftir
götunni. Tækifæri, sem ég verð
að nota til hins ýtrasta, hugsaði
hún. Það var víst lengra niður
með götunni, þar sem hin litla,
glæsilega snyrtivörubúð Magda-
lenu var. Þegar hún gekk inn,
skynjaði hún nokkuð af hinu
áfenga andrúmslofti fortíðarinn-
ar. Af mikilli leikni valdi hún
fínustu og dýrustu fegrunarmeð-
ulin, og reyndi um leið að leyna
slitnu hönzkunum sínum fyrir
undrunaraugum afgreiðslustúlk-
unnar. Varlega lagði hún pakk-
ann niður í töskuna sína og fór
út úr búðinni með sjálfsánægju-
bros á vörunum. Þegar hún kom
heim bar hún á sig fína andlits-
áburð'inn frá Magdalenu, og er
hún hafði þvegið hárið og skol-
að það upp úr gljávatni, fór hún
HEIMILISRITIÐ
45