Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 38

til þess að eiginkona hans gerð-
ist morðingi. Auk þess lét frú
Holden aldrei í ljós neina af-
brýðisemi. Þegar glæpurinn var
framinn, var enginn annar í hús-
inu, og hún símað’i sjálf til lög-
reglunnar“.
„Hvaða lögreglumaður fékk
málið til rannsóknar?“ •
„Ég held að það hafi verið
Crome fulltrúi, er fór þangað
ásamt tveimur lögreglumönnum.
— Dyrnar á vinnustofu Holdens
stóðu opnar upp á gátt; smekk-
láslykill stóð í skránni að utan-
verðu, og þessi lykill tilheyrði
hvorki hinum myrta né eigin-
konu hans“.
„Hvernig var Holden myrt-
ur?“
„Hann var skotinn i gegnum
höfuðið, og læknirinn úrskurð'-
aði, að ekki gæti verið um sjálfs-
morð að ræða. I einu horni stof-
unnar lá skammbyssa; fingra-
för frú Holden voru á henni.
Hún skýrði frá því að hún hefði
heyrt skothvell í vinnustofunni;
auk þess hafði hún heyrt, þegar
hliðið út við' götuna var opnað
og lokað. Hún hraðaði sér inn í
vinnustofuna, kom að manni
sínum dauðum, sá skammbyss-
una og tók hana upp af gólfinu.
Og þess vegna voru fingraför
hennar á henni“.
„Hún hefur ekki haft hug-
mynd um hver ódæðið framdi?“
„Nei, hún skýrði aðeins svo
frá, að einhver hlyti að hafa
komið inn um garðhliðið að
húsabaki og farið inn um úti-
dyr vinnustofunnar. Sá ókunni
hafði opnað hurðina með smekk-
láslykli, sem frú Holden hafði
elcki haft hugmynd um að var
til, og síðan skotið Holden úr
Htilli fjarlægð. Lykill hennar
sjálfrar var á sínum stað, í
skúffu þar sem hún var vön að
geyma hann, og lykill hins
myrta var á lyklakippu, sem
harin var með í vasanum. Hann
hafð'i, að því er virtist, ekki átt
neina nána vini, og þótt allar
þær stúlkur, sem verið höfðu
fyrirmyndir hjá honum, væru
yfirheyrðar, kom ekki fram að
nein þeirra ætti, eða hefði átt,
lykil er gekk að vinnustofu hans.
Og þannig var raunverulega ekki
um annað að ræða en ákæra frú
Holden“.
„Hvemisr bar hún sig í rétt-
arsalnum?“
,.Hún var róleg og fáskiptin.
Hún lagði áherzlu á þá stað-
reynd, að á milli hennar og eig-
inmanns hennar hefði ekki ríkt
nein óeining; auk þess lýsti hún
yfir, að' hún hefði aldrei á ævi
sinni hleypt af skammbyssu“.
„Álítið þér, að hún hafi hylmt
yfir eitthvað?“
„Hvers vegna hefði hún átt
að gera það? Henni var Ijóst að
36
HEIMILISRITIÐ