Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 34

síðan bætist einn hjónaskilnað-
ur við.
Lára getur ekki vænzt þess,
að Georg elski hana nema hún
sé ástarverð. Það er tvennt,
sem kemur til greina í því sam-
bandi. Er hún ástarverð fyrir
nokkurn? Ef svo er ekki, er mál-
ið augljóst, því að hún getur
ekki vænzt þess, að Georg elski
hana, ef enginn getur það. Þess
vegna hef ég bætt við öðrum
einkunnalista, og eftir honum
getur stúlka, löngu fyrir giftingu,
ákvarðað, hvort hún er ástar-
verð stúlka eða ekki. Ef hún
fær ekki nema meðal einkunn
eftir þessu kerfi, ætti hún að'
gera sér ærlegt far um að bæta
sjálfa sig.
Með því að samkeppnin er
hörð, ætti Lára ekki að láta sér
nægja meðaleinkunn. Hún ætti
að gera sér far um að ráða bót
á göllum sínum, unz hún lcemst
langt fram úr meðallagi.
ENDIR

Eklci að hennar geðþótta.
Hún: — Þegar ég kynnist karlmanni, sem mér geðjaðst ekki að, segist ég
alltaf eiga heima á Akranesi.
Hann: — En hvar eigið þér heima?
Hún: — A Akranesi.
fívnr var livað?
GuSmundur bóndi: — Hórna er mynd af mér með verðlaunanhitinn. Þekk-
irðu mig?
Jón bóndi: — Ja — ert þaö ekki þú, sá með hattinnP
Var hann orðinn haltur?
Prófessorinn (á gangi með vini sínum, lækninum): „Eg skil ekkert í því, að
ég er allt í einu orðinn svona voðalega haltur. Getur það verið sinadráttur?“
Læknirinn: „Góði prófessor. Sjáið þér ekki, að þér gangið með annan
fótinn niðri í göturennunni?“
„Og annar elti“.
Lögregluþjónn: „Þér megið ekki fara með þennan hund þarna inn“.
Maðurinn: „Eg á ekkert í honum.
Lögregluþjónninn. „Hann fylgir yður þó eftir“.
Maðurinn: „Já, það gerið þér nú lika, og ekki veit ég til að ég eigi neitt í
yður“.
32
HEIMILISRITIÐ