Heimilisritið - 01.10.1949, Blaðsíða 22

ann“. Þetta sagði einn merkasti
bóndinn í nágrenninu.
„Gætirðu stjórnað litlu drátt-
arvélinni þarna?“ Eg fór með
hann að dvergvélinni minni,
þeirri einu, sem stjórnin leyfði
mér.
Claude lyfti hlífinni og leit á
vélina, athugað'i gangskipting-
una og sagði síðan rólega: „Afar
einföld vél, herra. Já, ég get
stjórnað henni og gert við hana
líka“.
„Þú sagðir gert við hana?“
„Já. Eg lauk námskeiði í með-
ferð véla síðastliðið vor. En auð-
vitað myndi ég ekki reyna að'
sjóð'a saman brotinn stimpil“.
„Hvaða smurningsolíu mynd-
irðu nota á þessa dráttarvél?“
Eg reyndi að slá hann út af lag-
inu.
„Aðeins nr. 30 og þá beztu
sem fæst“.
Jæja, það var hárrétt, skratta-
kollur litli. Eg var í þann veg-
inn að spyrja hann um fleira,
þegar hann sneri spilinu við.
- „Iívað viljið þér borga mér,
herra?“
„Eg hef ætíð borgað Mexíkön-
um þrjátíu sent um tímann. Það
er að' segja, fullorðnum mönn-
um. Og ég borgaði einu sinni
IMexíkódreng tuttugu, en hann
var ekki þess virði. Þú ættir að
vera eins mikils virði og Mexíkó-
maður“.
„Ames borgaði mér sjötíu
sent um tímann. Það var fyrir
tveimur árum“. Hann horfði
festulega á mig. „Hafi ég verið
þess virði þá, ætti ég að vera
meira virði nú. Nú get ég gert
við dráttarvélar. Og ég er mikið'
sterkari en þá“.
„Eg þarf að hugsa þetta í
nokkra klukkutíma“, sagði ég.
„Hvernig væri að þú ynnir dálít-
ið meðan ég íhuga, hvort ég hef
ráð á að borga þér sjötíu sent
um tímann“.
„Þér hafið ekki ráð á því“,
sagði þessa vera úr öðrum heimi.
„Þér fáið aðeins tvö sent fyrir
pundið' af bannunum, sem ég
tíni. Þér tapið þremur eða fjór-
um sentum á hverju pundi. Þér
fáið ef til vill fjögur sent f'yrir
tómatana. Þér tapið hálfn senti
eða svo á pundinu. Þér mynduð
tapa, jafnvel þótt þér hefðuð
Mexíkana í vinnu fyrir þrjátíu
sent um tímann“.
„Hvað myndir þú leggja til?“
tautaði ég.
„O, gefa allt draslið hverjum
þeim, sem nennir að tina það
sjálfur. Gefa birgðamálaráð'u-
neytinu það, eða hjálpræðishern-
um. Eg vil ekki hafa af yður pen-
inga. Eg myndi skammast mín.
Jæja, ég vona að þér fáið betra
verð næsta ár. Verið þér sælir“.
Já, þarna fer hann upp veg-
inn, næstum horfinn sýnum.
20
HEIMILISRITIÐ